114. سورۀ ناس بسم الله الرحمن الرحیم قل اعوذ برب الناس ملک الناس اله الناس من شر الوسواس الخناس الذی یوسوس فی صدور الناس من الجنه و الناس 👨‍👦‍👦سورۀ ناس آخرین سوره در ترتیب مصحف شریف (ترتیب تلاوت) و نخستین سوره در ترتیب آموزشی– پژوهشی قرآن کریم است. سورۀ ناس شش آیه دارد و در مکّه مکرّمه نازل شده است. نام سوره از کلمۀ «ناس» که در آیۀ نخست و چهار آیۀ دیگر به کار رفته اخذ شده و چون نخستین سورۀ قرآن است که مردم آن را می ‏آموزند، نام‏گذاری آن به «ناس» (= مردم) و تکرار آن شایان تأمّل و تدبّر فراوان است. سورۀ ناس بیان‏گر آن است که انسان و جوامع انسانی همواره در معرض سخنان، وسوسه‏ ها، تبلیغات، نیرنگ ‏ها، مکرها و حیله‏ های گوناگونی قرار دارد که سلامت او را تهدید می‏ کنند (ده بار تکرار حرف «سین» در کلمۀ «ناس» که پنج بار به کار رفته، «وسواس»، «خنّاس» و «یوسوس» قابل توجّه است). بیشتر این ترفندهایِ گمراه‏ کننده و غفلت ‏زا از سوی کسانی سازماندهی و القا می‏شوند که خواهان چپاول اموال مردم و تحقیر و تضعیف آنها هستند تا انسان‏ها و جوامع بشری را از آزادگی و بندگی خدا به بردگی و بندگی خود بکشانند؛ اربابان، پادشاهان، امیران، فرمانروایان و معبودهایی که خود را مالک و صاحب مردم می‏پندارند؛ چنان‏که فرعون مصر معتقد بود و می‏ گفت: «أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعلى» (نازعات، 24)؛ «وَنَادىٰ فِرعَوْنُ فِي قَوْمِهِ قالَ: يا قَوْمِ أَلَيسَ لِي مُلكُ مِصرَ وَهذِهِ الأَنهارُ تَجرِي مِن تَحتِي؟» (زخرف، 51)؛ «وَقالَ فِرعَوْنُ: يا أَيُّهَا المَلَأُ ما عَلِمتُ لَكُم مِن إِلهٍ غَيْري» (قصص، 38). وسوسه ‏های مختلفی که انسان با آن رو به روست از درون انسان و دیگر مردمانی که گاهی آشکار و شناخته ‏شده ‏اند و زمانی پنهان و مخفی ‏اند نیز نشئت می‏گیرد؛ از این رو، سوره با فرمان «قل» (بگو - بشنو و بگو) و لزوم همراهی و هم‏صحبتی با «ربّ»، «مالک» و «الـه» حقیقی و یکتای همۀ مردمان عالم، راه برون‏ رفت از این وسوسه‏ های درونی و برونی را توکّل و ایمان، و امید و اعتماد، و بندگی خداوند یکتا در همۀ صحنه ‏های زندگی و همۀ ساحت‏ های شناختی، عاطفی و رفتاری دانسته تا انسان‏ها با اندیشیدن و برنامه ‏ریزی بتوانند بر تهدیدها و تشکیک‏ ها، ضعف‏ ها و ترس ‏ها، ظلمت‏ ها و کاستی‏ ها غلبه کنند.