زرتشتِ دنیا پرست! به قلم محمد پورعلی بدون شک یکی از موارد مشترک انبیاء و راهنمایان الهی وارستگی از دنیا و بی میل بودن نسبت به مادیات است. راهنمایان راستین بشریت در قید و بند مال و ثروت نبوده و تنها دغدغه ذهنی شان هدایت بشر و انسان سازی بوده است. این مطلب در جای جای قرآن کتاب آسمانی مسلمانان مشهود است : 🔸قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَنْ شَاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلَىٰ رَبِّهِ سَبِيلًا بگو: «من در برابر آن (ابلاغ آیین خدا) هیچ گونه پاداشی از شما نمی‌طلبم؛ مگر کسی که بخواهد راهی بسوی پروردگارش برگزیند (این پاداش من است.)»(فرقان/۵۷) 🔹قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ... بگو: «من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‌کنم جز دوست‌داشتن نزدیکانم [= اهل بیتم‌]...(شوری/۲۳) 🔍اما در جای جای اوستا زرتشت به خدایان شک می کند و مدام خواستار اجر و پاداش دنیوی و مادی است! در گاتهای اوستا، هات 44، بند 18 زرتشت مزد رسالت می‌طلبد، او ده مادیان و یک شتر را خواستار می‌شود و حتی در صدق وعده های اهورا مزدا نیز شک می کند! : 🔻از تو میپرسم ای مزدا بگو بدانم چگونه من سزاوار خواهم بود مزد و اجرت دریافت کنم و ده مادیان و یک شتر که برای من وعده داده شده بدست آورم؟ و در جای دیگر زرتشت صراحتا بیان میدارد که دوزخ برای کسی است که از پرداخت اجرت و مزد پیشوای دینی(خودش) خود داری کند. اوستا،گاتها،هات۴۴ بند۱۹ ترجمه دار مستتر ✅ @Anti_Archaism