زرتشتِ دنیا پرست!
به قلم محمد پورعلی
بدون شک یکی از موارد مشترک انبیاء و راهنمایان الهی وارستگی از دنیا و بی میل بودن نسبت به مادیات است.
راهنمایان راستین بشریت در قید و بند مال و ثروت نبوده و تنها دغدغه ذهنی شان هدایت بشر و انسان سازی بوده است.
این مطلب در جای جای قرآن کتاب آسمانی مسلمانان مشهود است :
🔸قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَنْ شَاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلَىٰ رَبِّهِ سَبِيلًا
بگو: «من در برابر آن (ابلاغ آیین خدا) هیچ گونه پاداشی از شما نمیطلبم؛ مگر کسی که بخواهد راهی بسوی پروردگارش برگزیند (این پاداش من است.)»(فرقان/۵۷)
🔹قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ...
بگو: «من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمیکنم جز دوستداشتن نزدیکانم [= اهل بیتم]...(شوری/۲۳)
🔍اما در جای جای اوستا زرتشت به خدایان شک می کند و مدام خواستار اجر و پاداش دنیوی و مادی است!
در گاتهای اوستا، هات 44، بند 18 زرتشت مزد رسالت میطلبد، او ده مادیان و یک شتر را خواستار میشود و حتی در صدق وعده های اهورا مزدا نیز شک می کند! :
🔻از تو میپرسم ای مزدا بگو بدانم چگونه من سزاوار خواهم بود مزد و اجرت دریافت کنم و ده مادیان و یک شتر که برای من وعده داده شده بدست آورم؟
و در جای دیگر زرتشت صراحتا بیان میدارد که دوزخ برای کسی است که از پرداخت اجرت و مزد پیشوای دینی(خودش) خود داری کند.
اوستا،گاتها،هات۴۴ بند۱۹ ترجمه دار مستتر
✅
@Anti_Archaism