‍ پژوهشی در نام های خاص باستانی نامگذاری افراد شاید از قـدمتی در حـدود سـابقه شـروع سـخن گفـتن در بـین انـسانها برخوردار باشد تفکیک نامها به خاص و عام نشان مـی دهـد کـه هـدف از انتخـاب نامهـای خاص فراهم نمودن امکان شناخت دقیق مسمی بوده است ، متأسفانه شواهدی از نامگذاری های زننده در بین قشرهای عهد باستان ایران ثبت شده که این نامگذاری ها علاوه بر شرک آمیز بودن ، موجب تحقیر همیشگی صاحب نام میشده به عنوان مثال هر چند سگ یک آفریده جهان آفرین و از حیوانات مورد احترام هند واروپائی هاست ولی پایین آوردن ارزش یک انسان تا رده این حیوان یا قرار دادن او در رده برده و بنده یک انسان دیگر حتماً دور از شأن انسانیت است. مرحوم پرویز رجبی در کتاب هزاره های گمشده جلد سوم ، صفحه ۲۸۴ در باره ی بی شماری نام های ایران باستان که از ترکیب نام یکی از جانوران محبوب درست شده اند آورده است که : #اسب وحشی ، شتر ، گاومیش ، گرگ ، روباه ، سگ ، گراز ، عقاب ، کرکس ، جغد و موش از جانواران محبوب برای ساخت نام بوده اند ، گاهی از حالت مصغر نام این حیوانات مانند اسبک ، گورخرک ، شترک ، گرازک ، گوسنفدک ، جغدک ، خروسک و حتی کرمک نیز استفاده میشد ، اما بدون شک اسب جای ویژه خود را در نامگذاری داشت ، #نام دختران نام هایی بوده از قبیل زیبا ، الوگونه ، خوش بو ، کبوترک ، خوش فربه ران و نام هایی که با توجه به فرهنگ امروز ما اشاره به آنها محال است ! منبع : هزاره های گمشده جلد سوم ( از خشایارشا تا فروپاشی هخامنشیان ) ، دکتر پرویز رجبی ، چاپ اول ، ۱۳۸۱ ، تهران ، صفحه ۲۸۴ ✅ @Anti_Archaism |گروه پژوهشی آرتا