❖ اولین شعری که جناب عمّان سامانی در کتاب «گنجینة الاسرار» آورده از زیباترین و مشهورترین اشعار ایشان است که خط استاد حبیب الله فضائلی به این زیبایی‌ افزوده است: کیست این پنهان مرا در جان و تن کز زبان من همی گوید سخن؟ این که گوید از لب من راز کیست؟ بنگرید این صاحب آواز کیست؟ ❖ این شعر مطابق با مبانی عرفانی مانند وحدت وجود، معرفت نفس، قرب نوافل و... سروده شده است. در حدیث قرب نوافل از زبان خداوند آمده است: «آنگاه که بنده‌ام را دوست بدارم، آنگاه گوش او می‌شوم که با آن می‌شنود و چشمش می‌شوم که با آن می‌بیند و زبانش می‌شوم که با آن سخن می‌گوید و دستش می‌شوم که با آن می‌گیرد». خرید کتاب @Arefane | عارفانه