عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ أَبِي أُسَامَةَ زَيْدٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السّلام) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلّی اللّه علیه و آله): مَنْ لَمْ يَتَعَزَّ بِعَزَاءِ اللَّهِ تَقَطَّعَتْ نَفْسُهُ حَسَرَاتٍ عَلَى الدُّنْيَا وَ مَنْ أَتْبَعَ بَصَرَهُ مَا فِي أَيْدِي النَّاسِ كَثُرَ هَمُّهُ وَ لَمْ يُشْفَ‏ غَيْظُهُ وَ مَنْ لَمْ يَرَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهِ نِعْمَةً إِلَّا فِي مَطْعَمٍ أَوْ مَشْرَبٍ أَوْ مَلْبَسٍ فَقَدْ قَصُرَ عَمَلُهُ وَ دَنَا عَذَابُهُ. و امام صادق (عليه السّلام) فرموده كه رسول خدا (صلى اللَّه عليه و آله) فرمود: هر كه با تسليت و دلجوئى خداوند تسلّى نجويد (و در مقابل ناملايمات بردبارى نكند و دلش آرام نشود) نفَسش از حسرت‏ و افسوس هاى پى در پى بند آيد، و هر كه چشم به دنبال آنچه در دست مردمان ديگر است اندازد، حزن و اندوهش فراوان گردد، و سوز دلش درمان نپذيرد، و هر كه جز در خوردن و يا نوشيدن يا جامه پوشيدن براى خداى عزّ و جلّ در خودش نعمتى نبيند، بطور تحقيق (چنين كسى) كردارش كم و كوتاه، و عذابش نزديك است. الكافي، ج ‏2، ص 315 #حدیث #الکافی #رسول_الله @Arshiv_Gholam