الحسن بن علی الوشّاء (یا همون الخزّاز که کوفی و از اصحاب امام رضا علیه السّلام بودن) میگه از حضرت شنيدم كه فرمود: بعضى از كسانى كه ادّعاى محبّت و دوستى ما رو دارن، ضررشون براى شيعيان ما از دجّال بيشتره. حسن میگه عرض كردم: آقاجان چطور؟ حضرت فرمود: به خاطر دوستیشون با دشمنای ما و دشمنیشون با دوستای ما. وقتی این طوری بشه، حقّ و باطل درهم مخلوط میشه و امر مشتبه میشه و مؤمن از منافق شناسایی نمیشه. عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْخَزَّازِ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا ع يَقُولُ إِنَّ مِمَّنْ يَتَّخِذُ مَوَدَّتَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ لَمَنْ هُوَ أَشَدُّ لَعْنَةً عَلَى شِيعَتِنَا مِنَ الدَّجَّالِ فَقُلْتُ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ بِمَا ذَا قَالَ بِمُوَالاةِ أَعْدَائِنَا وَ مُعَادَاةِ أَوْلِيَائِنَا إِنَّهُ إِذَا كَانَ كَذَلِكَ اخْتَلَطَ الْحَقُّ بِالْبَاطِلِ وَ اشْتَبَهَ الْأَمْرُ فَلَمْ يُعْرَفْ مُؤْمِنٌ مِنْ مُنَافِقٍ. صفات الشيعة، ص 8