«وقتی در صحنه حق و باطل نیستی، وقتی که شاهدِ عصر خودت و شهید حق و باطل جامعه ات نیستی، هر کجا که می‌خواهی باش، چه به نماز ایستاده باشی چه به شراب نشسته باشی، هر دو یکی است. شهادت حضور در صحنه حق و باطلِ همیشه تاریخ است. و غیبت؟ آن هایی که حسین را تنها گذاشتند و از حضور و شرکت و شهادت غایب شدند، این ها همه با هم برابرند. هر سه یکی اند: چه آن هایی که حسین را تنها گذاشتند تا ابزار دست یزید باشند و مزدور او؛ و چه آن هایی که در هوای بهشت، به کنج خلوت عبادت گزیدند و با فراغت و امنیت، حسین را تنها گذاشتند و از دردسر حق و باطل کنار کشیدند و در گوشه محراب ها و زاویه خانه ها به عبادت خدا پرداختند؛ و چه آن هایی که مرعوب زور شدند و خاموش ماندند. زیرا در آنجا که حسین حضور دارد و در هر قرنی و عصری حسین حضور دارد، هر کس که در صحنه او نیست، هر کجا که هست، یکی است؛ مؤمن و کافر، جانی و زاهد یکی است. این است معنی این  اصل تشیع که قبول هر عملی، یعنی ارزش هر عملی، به امامت و به رهبری و به ولایت بستگی دارد! اگر او نباشد، همه چیز بی معنی است و می‌بینیم که هست.» ✍ دکتر شریعتی | حسین وارث آدم #فلسطین @AskWest