به وقت تشکیلات
باید توجه داشت که تشکل‌ها خود نوعی از گروه‌های اجتماعی هستند و می‌توانند با داشتن زیرگروه‌هایی از اعضای خود بر اساس وجوه اشتراک آن‌ها، قوی‌تر و تشکیلاتی‌تر کار کنند. واژه «گروه» در لغت‌نامه معین به معنای «دسته‌ای از مردم و یا جماعت» آمده است و در اصطلاح «به مجموعه‌ای از چند واحد هم‌جنس و یا چند نفری که با هم در جایی گِرد هم آمده‌اند و دارای پیوندهای متحد کننده‌ای هستند» گفته می‌شود. هسته اولیه گروه «ما» است و با شکل‌گیری «ما» گروه نیز شکل می‌گیرد. در این میان آنچه باعث پیوند افراد به هم می‌شود تکرار و دوام تعاملات است و در این حالت است که می‌توان صحبت از الگوهای منظم و نسبتاً پایدار تعاملات به میان آورد. آنچه موجب شکل‌گیری اجتماع یا گروه اجتماعی می‌شود، «تعامل اظهاری» است که خود از جنس تعاملات گرم و دائمی است. در مقابل «تعامل اظهاری»، «تعامل ابزاری» است. در تعامل ابزاری، فایده‌گرایی، سودمندی و بهره‌وری در کوتاه‌مدت موردتوجه قرار می‌گیرد. سرشت اولیه پایداری گروه‌های اجتماعی «تعاملات گرم» بین اعضا است و جدای از آن، قوانینی که تبیین‌کننده روابط بین اعضا هست نیز بر قوام گروه‌ها می‌افزاید. منبع: مقاله: دین و برخی از گروه‌های اجتماعی، ابراهیم انصاری و امراله ابدالی، فصلنامه تخصصی علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، سال پنجم، شماره سیزدهم، تابستان 1390. کانال «به وقت تشکیلات» را در «ایتا»، «سروش»، «تلگرام» و «اینستاگرام» دنبال کنید.👇👇👇 🆔 @B_W_Tashkeelat