هُـــوَالـعِـشـق❥
💌 ! توی زیارت روز شنبه که زیارت حضرت رسول است، یک تکه اش هست که غم عظیمی دارد. یعنی نمی‌شود که به حوصله بخوانم و به آن تکه برسم و دلم نگیرد. که دلم تنگ نشود. که زمزمه نکنم: «تو همانی که دلم لک زده لبخندش را/ او که هرگز نتوان یافت همانندش را...» که دلم بودنشان را نخواهد. که از ذهنم نگذرد: کاش بود، کاش از نزدیک درک‌شان می‌کردم، کاش اویس آن روز بود و آن دعایی که باید را می‌کرد؛ که: خدا بهترین خَلق‌ش را از ما نگیرد...‌‏ همانجای زیارت که می‌گوید: «سه بار بگو؛ إِنّا لله و إِنّا إِلَـيْهِ راجِعُون» بعد میگوید: «اُصِبنا بِکَ یا حَبیبَ قلُوبِنا...» از همین «اُصِبنا»یش قلبم فشرده می‌شود. حالِ مصیبت زده را خوب می‌فهمم. خطاب می‌کند «یا حبیبَ قلوبنا» و از همان حاء ِ حبیب، همه‌ی لطافت و مهربانی می‌ریزد توی قلبم. می‌نشیند بر جانم. می‌خوانم: یا حبیبَ قلوبنا... و انگار کسی دستش را می‌گذارد بر سینه ام تا پُر از سکینه و آرامش شود و مصیبتِ از دست دادن، دردِ کمتری بیاورد.‌‏ می‌گوید: «اُصِبْنا بِکَ یا حَبیبَ قُلُوبِنا، فَما اَعْظَمَ الْمُصیبَةَ بِکَ حَیْثُ انْقَطَعَ عَنَّا الْوَحْىُ، وَ حَیْثُ فَقَدْ ناکَ، فَاِنّا للهِ وَ اِنّا اِلَیْهِ راجِعُونَ، یا سَیِّدَنا یا رَسُولَ الله...‏ محبوب دل‌هاى ما! ما به واسطه‌ی شما مصیبت زده ایم! به راستى چه اندازه بزرگ است مصیبت تو که بدان جهت وحى از ما منقطع گشته و مبتلا به فقدان تو شدیم. پس ما هم از آن خداییم و مسلّماً به سویش باز می‌گردیم. اى آقاى ما! اى رسول الله...‌‌‌‌‏» واقعاً می‌شود اینها را خواند و دل تنگ نشد؟! که به خاطر از دست دادن و نداشتن بهترین خلق خدا -رحمة للعالمین- بر زمین و در کنارمان، دلمان نگیرد؟ می‌شود؟! دلمان تنگ است و دور افتاده ایم، کاش لااقل امام مان که از نسل و جنس آن پیامبر است، زودتر بیاید و حضورش را درک کنیم... اللهم إنا نشکوا إلیک فقد نبینا و غیبة ولینا... @Baraaaaaan
216 مشاهده