در فراز یکی از زیاراتی که مرحوم علامه مجلسی در ذیل زیارات مخصوص حضرت ولی عصر علیه‌السلام نقل می‌کند، این چنین به آن حضرت عرضه می‌داریم : مَنْ لِی إِلَّا أَنْتَ فِیمَا دِنْتُ وَ اعْتَصَمْتُ بِکَ فِیهِ تَحْرُسُنِی فِیمَا تَقَرَّبْتُ بِهِ إِلَیْکَ یا صاحب الزمان! مگر من جز تو چه کسی را دارم!؟ تو مرا محافظت می‌کنی از آنچه به واسطه اش به تو تقرّب جستم. یَا وِقَایَةَ اللَّهِ وَ سِتْرَهُ وَ بَرَکَتَهُ أَغْنِنِی أَدْنِنِی أَدْرِکْنِی صِلْنِی بِکَ وَ لَا تَقْطَعْنِی ای پناه و آبرو و برکت خداوند! مرا از عطای دیگران بی نیاز گردان... مرا به خودت نزدیک کن... مرا دریاب... مرا به خودت برسان... مرا از خودت جدا مکن... 📜بحارالانوار ج٩٩ ص٩١