وَ عَنْهُ عَنْ رِبْعِيٍّ عَنْ بُرَيْدٍ اَلْعِجْلِيِّ قَالَ: قِيلَ لِأَبِي جَعْفَرٍ اَلْبَاقِرِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِنَّ أَصْحَابَنَا بِالْكُوفَةِ جَمَاعَةٌ كَثِيرَةٌ فَلَوْ أَمَرْتَهُمْ لَأَطَاعُوكَ وَ اِتَّبَعُوكَ فَقَالَ يَجِيءُ أَحَدُهُمْ إِلَى كِيسِ أَخِيهِ فَيَأْخُذُ مِنْهُ حَاجَتَهُ فَقَالَ لاَ قَالَ فَهُمْ بِدِمَائِهِمْ أَبْخَلُ ثُمَّ قَالَ ... حَتَّى إِذَا قَامَ اَلْقَائِمُ جَاءَتِ اَلْمُزَايَلَةُ وَ يَأْتِي اَلرَّجُلُ إِلَى كِيسِ أَخِيهِ فَيَأْخُذُ حَاجَتَهُ لاَ يَمْنَعُهُ .
به امام ابوجعفر الباقر سلام الله علیه عرض شد که شیعیان در کوفه بسیارند پس اگر شما امر بفرمایید اطاعت و پیروی میکنند(آماده قیام هستند)، حضرت فرمود : آیا اینطور هستند که یکی از آنها برای رفع حاجت و نیازش (بدون اجازه) دست در جیب دیگری بکند؟ عرض شد خیر اینطور نیستند ، حضرت فرمود : اینان به خون و جانشان بیشتر بخیل هستند تا اموالشان ...سپس فرمودند : زمانی که حضرت قائم عجل الله فرجه قیام کند مزایلة می آید و مومنین دست در جیب همدیگر میکنند و حاجتشان را رفع میکنند بدون اینکه منع شوند.
الإختصاص ج ۱، ص ۲۴