یک روز ،برای نماز صبح از جا پریدم دیشبش را دیر خوابیده بودم نگاه به آسمان کردم به نظر تیره و تار می آمد ،اما.... اما یک ساعت از اذان گذشته بود😔😔😔 نمیدانم،اما فکر میکنم دلم شکست آنقدر در هم شکست که هزاران خود بی خود در آینه ی هزار تکه دل دیدم.... برایم عذاب آور بود .... نماز قضا نشده بودم ،اما .... اما ستاره ای هم در آسمان نبود.... تازه فهمیدم چه کرده ام... دلم آشوب شد آشوبی که هیچ چیز نمیتوانست آن را به ساحل آرامش برساند... جز نگاه مهربانانه ی یک پدر پدری که همیشه هوای این فرزندان خطاکار را دارد... نگاه پدری دلسوز که نیمه های شب،هنگامیکه این فرزندان گنه کار ،در خوابی عمیق و زیبا به سر میبرند،به جای آنها اشک بر گونه جاری می کند و استغفار بر لب مینشاند تا خداوند عالمیان به برکت چشمان بارانی او،فرزندانش را مؤاخذه نفرماید... آری آن روز من ،دل دلسوز ترین پدر دنیا را شکستم... ناله کردم،توبه کردم،ولی هر بار که به زشتی کار خود فکر میکنم،فقط سرم را پایین می اندازم و می گویم شرمنده ام مولا....😔😔 باز هم خطا کردم... به خدایی که جانم در ید با کفایت اوست،از هیچ چیز نمی ترسم جز یک چیز ،که وقتی به آن فکر میکنم،دنیا روی سرم خراب میشود. نه از لحظه جان دادن ،نه از هنگامه ای که سنگ لحد را میگذارند،نه از زمانیکه تنهایی و تاریکی قبر مرا فرا می گیرد، و نه از وقتی که نکیر و منکر برای سوال و جواب می آیند.... از هیچ کدام نمی ترسم تنها ترسم برای زمانی است که در صحرای محشر نتوانم سرم رو جلوی «بی بی بی نشان» بلند کنم و بگویم:خانم جان، من هم شیعه ی شما بوده ام... نتوانم بگویم ،منتظر بوده ام آخر مگر منتظر ،دل مولایش را می شکند؟😔😔😔 به خداوند سوگند که هیچ ترسی و ننگی بالاتر از این نیست،که در محضر مولای خود سر افکنده باشی.... «اللّهم عجل لولیک الفرج» #دلنوشته_مهدوی #داستانهای_آموزنده •✾📚 @Dastan 📚✾•