📌رنج انسان‌ها بر پیامبر اکرم (ص) گران می‌آمد تا آنجا که خداوند در وصفش فرمود: (لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ) و گناه-از هر نوع آن- رنجی است که فطرت و روح انسان را می‌آزارد؛ هرچند خود او نداند و آگاه نشود که منشأ آزردگی‌اش چیست، اما انسان کامل به آن آگاه است و با دل‌نوازی و نه دل‌گُدازی، سعی در زدودن این رنج و التیام این زخم می‌نماید. 📌عنصر شفقت و دل‌نوازی در امر‌به‌معروف و نهی‌از‌منکر، یعنی ای انسانی که جان عزیزت زخمی خار گناه است، من مرهمی از جنس نور دارم که جراحتت را بهبودی خواهد بخشید، هرچند گاه نیز ممکن است که برای درمان زخمت، بر آن داغ نَهم که آن نیز از سر دل‌نوازی است و نه دل‌گُدازی. 📌امیر بیان و الم‍ُشار الیه بالبَنان، در توصیف پیامبر اکرم فرمود: «طَبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّهِ قَد اَحکَمَ مَراهِمَهُ وَ اَحمىٰ مَواسِمَه؛طبيبى است كه در ميان بيماران مى گردد، تا دردشان را درمان كند. داروها و مرهم هاى خود را مهيا كرده است و ابزار جراحى خويش را گداخته است.» پیامبر چون تیمارگری دل‌سوز، در پی زخمی‌های تیغ گناه می‌گشت تا بر زخم‌هایشان مرهم نهد و آنها را بهبود بخشد و دوباره به جاده سلامت فطرت بازگرداند، نه آنکه با کج‌خلقی و دل‌گدازی، نمک بر ناسور(زخم)شان بریزد و گودال ایجادشده میان آنان و آفریدگار مهربانشان را عمیق‌تر و عمیق‌تر سازد. 📌 خدایی که اشتیاقش به بازگشت بندگان به سوی خود را، در این سخن به نهایت رسانده است:  «اگر آنان که از من روی گردانیده‌اند، می‌دانستند که چه‌قدر منتظر آنان هستم، از شوق می‌مردند». این اندازه از دل‌نوازی، جایی برای تعلل در بازگشت گناهکار به دامن پرمهر خداوند باقی نمی‌گذارد. 📌در مواجهه با گناهکار، از گناه باید بیزاری جست و نسبت به گناهکار، دل‌نوازی کرد تا بتوان همراهیش را در مسیر راستی و کمال، تضمین نمود. @Deebaj