همه ادیان الهی به ظهور یک رهایی‌بخش در انتهای تاریخ بشارت داده‌اند که ظهور می‌کند و بساط قابیل‌ها را از صفحه روزگار برخواهد چید، جان‌ها و عقل‌ها را آزاد خواهد کرد و عدالت را خواهد گسترد. اما این ظهور در گرو وجود شرایطی است که ستمدیدگان برای دست‌یابی به رهایی نهایی، خود مأمور به فراهم ساختن آن هستند. و سرانجام وعده حق خداوند تحقق خواهد یافت و مستضعفان امامان و وارثان زمین خواهند شد. در فاصله میان این وعده صادق تا تحقق آن، البته برخی به سودای دست‌یابی به خواسته‌های پست خویش، در لباس مدعیان رهایی ظاهر می‌شوند و شماری از افراد ساده‌اندیش را فریفته، با خود همراه می‌کنند. در چنین شرایطی، یگانه لنگرگاه مطمئن برای در امان ماندن از امواج سهمگین فتنه‌ها و شبهه‌ها، عالمان پرهیزکاری هستند که دین را به‌خوبی شناخته و نسبت به آموزه‌های حیات‌بخش آن از جمله آموزه رهایی و نجات و شرایط و زمینه‌های تحقق آن و نیز مصداق حقیقی رهایی‌بخشی آشنایی کامل دارند. در روزگار غیبتِ آن موعود رهایی‌بخش، مستضعفان خود را در پناه آنان قرار می‌دهند و متاع پربهای دین و ایمان خویش را به رایگان از کف نمی‌دهند و همواره، با پای جان، جاده انتظار را می‌پیمایند و از وزیدن طوفان‌های گمراهی نمی‌هراسند. آنان در انتهای این جاده، افقی روشن را می‌بینند که شوق پیوستن به آن، گام‌هایشان را استوارتر می‌سازد. @Deebaj