لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
📢 ؛ م ۸، ۱۰ 📅 ۲۰ / آذر ماه/ ۱۴۰۲ 💠جلسه ۵۱ 📚موضوع جلسه : 1️⃣استظهار به معنای عرفی یعنی فحص از وجود خون در باطن رحم به استدخال قطنه نه در باب حیض واجب بود نه در باب نفاس؛ زیرا روایتی که در باب حیض درباره ی آن وارد شده بود دلالة تمام نبود. 2️⃣استظهار و فحص به ادخال قطنه اگر وجوب طریقی داشته باشد کارش از کار انداختن استصحاب بقاء دم در مسئله است اما واجب نیست و زن منقطع الدم در ظاهر مختار است که احتیاط کند بین تروک حائض و وظایف طاهر یا استصحاب بقاء دم کند یا فحص کند تا معلوم شود که منقطع الدم در باطن است که طاهر باشد یا نیست. 3️⃣قاعده ی مشابهت بین احکام نفساء و حائض تمام نیست و لذا در هر حکمی باید به ادله ی آن و تجمیع قرائن روی آورد تا معلوم شود آن حکم خاص از حیض به نفاس سرایت دارد یا ندارد. 4️⃣درست است که اجماع منقول معتبر نیست اما گاهی نقل اجماع از بزرگان متعدد در مسئله ای که یک نفر مخالف یا متوقف ندارد برای انسان اطمینان نوعی به حکم مذکور حاصل می شود؛ مانند شرطیت غسل نفاس در صحت نماز که نقل اجماع در آن متعدد است: از مرحوم محقق گرفته تا ابن ادریس و علامه و مرحوم حکیم در مستمسک.