با این ترکیب از اساس مشکل دارم : احساس تکلیف! می‌گویی چرا فلان کار را کردی؟ می‌گوید احساس تکلیف کردم. می‌گویی چرا فلان کار را نکردی؟ می‌گوید احساس تکلیف کردم. مگر تکلیف احساس کردنی‌است؟ و مگر تکلیف، امری احساسی‌ و از روی دوست‌داشتن است که این انسانِ ذاتا تکلیف‌گریز اینچنین دنبال آن رود؟ اگر راست می‌گوید نمازش را به‌عنوان اولین تکلیف، تمام و کمال انجام دهد. نکند آن نماز احساس خوشایندی برایش ندارد؟ خیر! تکلیف را باید ولی مشخص کند، نه احساسات شخصی! ولی هم که تعریفش مشخص است. امر به تکلیف می‌شویم نه احساس تکلیف!!! تکلیف احساس کردنی و تقلیدی و جوّی نیست؛ مثلا گاه باید اویس شوی. @ehsanSaadi | بساط فقیر