#گزیده_کتاب ۳۸ ✅ هدف حکومتی امام حسین (علیه‌السلام) ▫️حق اين است كه حسن (علیه‌السلام) و حسين (علیه‌السلام) هر دو يك هدف حكومتى و يك نوع حكومت را داشتند و مادام كه در شرايط مشابه قرار مى‏‌گرفتند يك نوع برخورد داشتند. امّا آنجا كه شرايط دگرگون مى‏‌شد و هجوم دشمن آغاز مى‏‌شد، هيچكدام از اهدافشان دست نمى‏‌كشيدند، همانطور كه با دست بريده نمى‏‌جنگيدند، تا مى‏‌توانستند كنار مى‏‌كشيدند و اگر محاصره مى‏‌شدند استقامت مى‏‌نمودند و در آخر كار هم مرگ سرخ را مثل عسل گوارا مى‏‌نوشيدند. ▫️ و اين توجه را هم داشتند كه همراه اسارت كاروانشان، تبليغاتِ دروغِ چندين ساله‌‍ٔ معاويه و يزيد را در هم بشكنند و حتّى شام يزيد را خراب كنند و يزيد را به عزادارى بكشانند و تا آنجا پيش بروند كه در هنگامِ هجوم يزيد به مدينه كه از همه بيعت بر بندگى و حق‌فروش آن‏ها مى‏‌گرفت از امام سجاد (علیه‌السلام) بيعت برادرى بگيرد و حشمت نگه دارد. ▫️سازش با حكومت و چشم‌پوشى از هدف و يا قلع و قمعِ پنهانى مهره‏‌هاى مخالف، هيچ‏كدام از اين دو روش بار حكومت علوى را به دوش نمى‏‌كشد. ▫️مادام كه مردم با تولدى ديگر و بلوغى ديگر همراه نشوند حتّى اگر خود به على (علیه‌السلام) روى آورده باشند، كنار مى‏‌كشند و تحمل نمى‏‌كنند و اين على (علیه‌السلام) است كه هنگام هجوم مردم پس از مرگ عثمان، آنهم هجومى كه رداى على (علیه‌السلام) را پاره‏ كردند و حسنين (علیهم‌السلام) را زير پا ماليدند و دست او را كه بسته بود باز كردند مى‏‌گويد: ▫️ «دَعُوَنى وَ الْتَمِسُوا غَيْرى‏ فَاءِنَّا مُسْتَقْبِلُونَ امْراً لَهُ وُجُوهُ وَ الْوانْ لاتَقُومُ لَهُ الْقُلُوبَ وَ لا تَثْبُتُ عَلَيْهِ الْعُقُولُ». ▫️ مرا رها كنيد و جز من را بخواهيد؛ چون ما روى به هدفى داريم كه چهره‏‌ها و رنگ‏‌ها دارد، دل‏ها تاب نمى‏‌آورند و انديشه‏‌ها ثباتى نمى‏‌گيرند. 📚 درسهايى از انقلاب (تقيه)، ص۱۹۹. ✍ استاد علی صفایی حائری ☘ @EinSadTehran 🌐 Einsadtehran.ir