🍁🍃 🍁🍃 🍁🍃 💠✨ مثل دانه ی برنج ✨💠 🌹🌿 دانه های برنج چون درونشان سفید است هر چه کوبیده تر شوند سفیدتر می شوند. انسانها هم همینطورند. هر کس که درونش پاکتر و پاکیزه تر باشد هر چه در جامعه بیشتر تخطئه شود تابش و درخشش بیشتر می شود. اساساً خداوند اجازه می دهد که در این عالم اهل ایمان مورد هتک قرار بگیرند تا درون آنها و حقیقت آنها آشکار شود. درست مثل مشک که وقتی شکسته شود تازه عطر و رایحه اش بلند می شود و فضا را عطر آگین می کند. در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده که حضرت موسی علیه السلام به خداوند گفت : ... إنِّى أسئلك أن لا يذكرنى أحداً إلا بِالخَيرِ از تو می خواهم که کاری کنی که همه جا و همیشه ذکر خیر من باشد و کسی بد من را نگوید. خداوند در پاسخ فرمود : ما فَعَلتُ هذا لِنَفسی ای موسی ! من این کار را برای خودم هم نکرده ام. یعنی اجازه داده ام که آدمها من خدا را هم انکار کنند ، کفر بگویند و کفرورزی کنند. پس وقتی راه بدگویی درباره ی خودم را باز گذاشته ام ، راه بدگویی درباره ی انبیاء و اولیای خودم هم باز است و قرار نیست ببندمش. اما چرا خداوند چنین اجازه ای می دهد ؟ معلوم است چون این رنج بدگویی دیگران زمینه ی رشد انسان را فراهم می کند و زمینه ی تابش و درخشش بیشتر او را. در کلمات امیرالمؤمنین علی علیه السلام هست که به دوستداران خود فرموده اند : شنیده ام معاویه از شما خواسته است کـه بـه مـن توهین کنید. نترسید من اجازه می دهم که توهین کنید. چرا ؟ چون و لی رشد رشد این توهینها زمینه ی رشد من است. درست مثل کودی که به پای بوته ی گل می ریزند و موجب رشد بیشتر و عطر و بوی دلاویزتر گل می شود. پس مهم درون هاست. همه ی انبیاء علیهم السلام آمده اند بگویند تا آنجا که می توانید روی درون خود کار کنید چون بالاخره عالم ، عالم تخطئه و تخریب است. پس کاری کنید که وقتی تخریب شديد درخشش و تابش شما بیشتر از پیش باشد. 🌿🌹 📚 از کتاب مثل خوشه های انگور | محمد رضا رنجبر 📚 @Emam_kh