❁﷽❁ 🔺غبار شهر مدینه به برکت او شفا می دهد. جبرئیل گهواره جنبان او شده. میکائیل برایش لالایی ها خوانده تا مبادا به آرامش کودکانه اش، گزندی برسد. 🔺او معراجِ نمازِ نگینِ انبیاء الهی شده. همگان بازی های کودکانه او را در مسجد به یاد دارند که او سوار بر عقلِ کل و کلِ عقل بود. 🔺خداوند و تمام ملائکه اش، تمام انبیاء و اولیای الهی، مجذوب حقیقت محمدی هستند و این حقیقت، مفتون و معشوق جگر گوشه اش حسین (ع). آری حسین (ع)، محمد(ص) است و محمد(ص)، حسین(ع)! 🔺کربلاء بوی محمد (ص) می دهد. ابلیس ها، عفریت ها و جلاد ها دورش را گرفته اند. صادق آل محمد (ص) با قلبی آتشین می فرماید: «... لمَّا ضُرِب الحسينُ بنُ عليّ (ع) بِالسَّيفِ فَسَقَطَ رَأْسهُ ثم ابتُدِرَ لِيُقْطعَ رأسُهُ ...». ▪️سربسته بگویم! مصیبت در «ضرب»، «سقط»، «قطع» و «رأس» نیست! تمام مصیبت در «ابتدر» است. وقتی گروهی با سرعت، برای کسب پیروزی و غلبه بر دیگران مسابقه می دهند، عرب می گوید: «ابتدر القوم»! ▪️فرزندان سقیفه با حرص و ولع، با تمام وجود، با سرعت و حدت، در بریدن نه،بلکه کندن و قطع کردن سر نورانی حسین(ع)، می دهند. 🔸 صلَّى اللَّه عليك يا أبا عبدِ اللَّه‏(ع) ✧❁دانشگاه امامت❁✧ 🆔 @Emamat110u