💠 مطیه سلوک 🔸 انسان از منظر قرآن كریم یك #سفر_ملكوتی دارد كه تا «لقاء الله» آرام نمی ‌گیرد: ﴿إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَی رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاَقِیهِ﴾. برخی به جمال و رحمت و عنایت الهی بار می ‌یابند و برخی به جلال و قهر و انتقام الهی می ‌رسند كه ﴿إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ مُنتَقِمُونَ﴾. برای اینكه #سالكان_الهی این راه را بشناسند و صریح و سریع این راه را طی كنند، سه عنصر محوری را برای همه سالكان ضروری دانستند: 1️⃣ یكی از آن عناصر, مسئله توشه است. 2️⃣ دوم مسئله راحله است. 3️⃣ سوم مسئله مقصداندیشی و مقصدشناسی و مقصودشناسی و مقصودیابی است. 🔸 در جریان توشه، چه در سوره مباركه بقره چه در سایر سوَر و همچنین در روایات ما را تشویق كردند به اینكه #تقوا، زاد شماست: ﴿تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیرَ الزَّادِ التَّقْوَی﴾. تقوا یعنی اجتناب از معاصی, امتثال واجب‌ ها, توفیق انجام مستحبّات, توفیق ترك مكروهات، اینها ره توشه ماست. زاد یعنی توشه راه؛ یك مسافر، زادی می ‌طلبد. كاری كه از تقوای مصطلح ساخته است, كاری كه از عدل مصطلح ساخته است, كاری كه از عمل صالح ساخته است، همین است كه توشه راه باشد. 🔸 عنصر دوم، عنصر #راحله است؛ برخی این راه را پیاده می ‌روند و برخی سواره می ‌روند، آنها كه این راه را سواره طی می‌ كنند آسان ‌تر و سریع ‌تر طی می‌ كنند. اگر كسی زاد داشت ولی راحله نداشت، با كُندی این راه را طی می ‌كند. 🔸 وجود مبارك امام عسكری (سلام الله علیه) فرمود: «إنّ الوصول إلی الله عزّ و جلّ سفرٌ لا یدرَكُ الاّ بِامتطاء اللیل» یعنی رسیدن به لقای پروردگار، یك #سیر_ملكوتی است كه بدون مَطیه و مركب، میسور نیست، آن مطیه و مركب عبارت است از نماز شب! فرمود #نماز_شب, مركب راهوار خوبی است كه راكبش را تا به بارگاه منیع پروردگار می‌رساند. بنابراین اگر كسی باتقوا بود، آن توشه را تهیه كرد و اگر اهل نماز شب بود، این راحله را فراهم كرد، سواره این راه را طی می‌ كند. #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی