روز پنجشنبه خدمت همکارانم در کارخانه آرد و نشاسته یاسوج بودم. شرکتی که علیرغم سابقه طولانی، سالهاست زیان‌ده است و با ناکارآمدی مدیران متعدد، فرسودگی و نیاز به سرمایه گذاری، در دوراهی واگذاری و رخوت مانده است. مقاومت عجیبی در مسئولین استان برای واگذاری کارخانه به بخش خصوصی دارای اهلیت وجود دارد که باعث این شائبه می شود که آیا حضور ساختارهای شبهه دولتی جذابیتی برای برخی افراد دارد؟ آیا استخدام‌های بی رویه دوستان و آشنایان یا تحمیل نیروی مازاد برای پوشش سوء مدیریت محلی از این جمله است؟ آیا جامعه بزرگ ایثارگری باید معطل منافع عده‌ای خاص باشد؟ این دارایی‌ها قرار است چه موقع گوشه‌ای از آلام گوناگون والدین عزیز شهدا و جانبازان معظم را بکاهد؟ الله اعلم