وقتی امام در دهه 40 به تبعید شد، آیت‌الله یکی از اساتید بزرگ حوزه نجف محسوب میشد. اگر در درس افراد دیگر 10 تا 30 نفر شرکت می‌کردند اما در درس ایشان حدود 150 ـ 100 نفر ‏‎ ‎‏حاضر می‌شدند. ایشان با این‌که از نظر علمی مستغنی بودند، اما در درس امام به طور ‏‎ ‎‏منظم شرکت می‌کردند. به خاطر همین بود که عده ای از آیت‌الله مدنی دلگیر شدند؛ آن‌ها‏‎ ‎‏می‌گفتند که اگر بناست شما درس بروید! چرا در درس فلان آقا شرکت نمی‌کنید و به ‏‎درس آقای می‌روید. لذا همین ها شروع کردند آیت الله مدنی را به صراحت کردن و ‏‎ ‎‏عده‌ای نیز ایشان را به کردند. اما در همه این مراحل، این سید بزرگوار با و متانت تا آخر خود را نسبت به امام حفظ کرد و مردانه استقامت کرد.‏ به نقل از حجت الاسلام سیدهادی موسوی، کتاب خاطرات سال های نجف، ج2، ص177