دو سه روز است که با فوت خانم رحمانی، بیتهای این شعر مدام در سرم پیچ میخورند. کلمات این شعر یکسره تصویر مرگ و حال و احوالم زیر لحد را جلوی چشمم میآورند و سر تا پایم را مشوش میکنند و در آخر کار، انگار در گوشم میگویند: حواست هست؟ هنوز زندهای.
#تک_و_تنها_سفری_رو_به_نهایت_باشی