1599628883-9712-46-4.pdf
481.2K
 🔹عنوان مقاله: معیارشناسی نظام کارگزاری خلفای سه‌گانه ✍🏻نویسنده:  دکتر محمدرضا جباری دکتر نبی‌الله عزیزی  📌چکیده‌ی مقاله: شناخت معیارهای گزینش کارگزاران در هر نظام حاکمیتی، سنجه‌ای مهم برای دستیابی به گرایش‌ها، بینش‌ها و رویکردهای صاحبان قدرت و ارزیابی عملکرد آنان است. در سنت نبوی سه شاخص اصلی توانایی، دانایی و امانتداری، از مهمترین معیارهای انتخاب کارگزاران بیان شده است. این نوشتار با توصیف نظام کارگزاری خلفای سه‌گانه و خاستگاه قبیله‌ای آنان و تحلیل داده‌های تاریخی، به پنج معیار اساسی آنان در گزینش کارگزاران دست یافته است که عبارت هستند از: قرشی‌گرایی، همکاری و هم‌پیمانی سیاسی، ترجیح کارآمدی بر تعهد دینی و اخلاقی، اموی‌گرایی، هاشمی نبودن. به نظر می‌رسد، روح حاکم بر عملکرد خلفا در این‌باره سنت‌ها و ارزش‌های قبیله‌ای بود؛ بنابراین قریش، به ویژه اشراف (امویان) و وفاداران سیاسی آنان، مهم‌ترین مناصب را تصاحب کردند؛ ضمن آنکه بی‌توجهی خلفا به صلاحیت‌های اخلاقی، در عدم باور آنان به سیره سیاسی نبوی ریشه داشت. خلفا همچنین به دلیل هراس از به خطر افتادن مقام خلافت، از واگذاری امور به بنی هاشم و حامیان آن‌ها خودداری می‌کردند. برون داد اصلی معیارهای یادشده، حذف اهل بیت پیامبر(ص) و حامیان آنان، بزرگان انصار و بسیاری از مخالفان سیاسی از دایره گزینش و کارگزاری خلفا بود. 💠انجمن‌علمی‌پژوهشی‌تاریخ‌اسلام‌و‌تشیع -----------❀❀✿❀❀--------- @HistorySociety