نمی‌شود رفت سراغ کارگردان و یقه‌ی او را گرفت که شما چرا؟ خوب، من یک مقدار وزارت ارشاد را، یک مقدار سازمان تبلیغات را، یک مقدار حوزه‌ی علمیه را، یک مقدار آن کسانی که صاحبان اندیشه‌ی دینی هستند، همین اندیشه‌های عرفانی، حکمت متعالیه و این چیزهایی که آقایان گفتید، اینها را مخاطب قرار می‌دهم و میگویم «شما برای برخورداری کشور از این هنر فاخر - که در این جمع هست - چه کرده‌اید؟ شما چه کرده‌اید؟» چنانچه در آن زمینه کاری انجام نگرفته باشد، من از یک کارگردان خیلی توقع نمی‌کنم. هنرمند بااستعدادِ ما که اثرش یا خالی است یا حداقل نسبت به این ارزش‌های مورد نظر ما خیلی پُربار نیست، از او توقع نمی‌کنم که: «چرا این اثر آن‌چنانی که من می‎پسندم، نیست.» بنابراین من نمی‌توانم قبول کنم که آماج این ناامنی، کارگردان‌های ما باشند و اگر چنین واقعیتی وجود داشته باشد، واقعیت نابحق و نابجایی است. بیانات در دیدار جمعی از کارگردانان سینما و تلویزیون ‌۱۳۸۵/۳/۲۳