📆پنجشنبه ۱۵ شعبان سال ۳۲۹ق 🗓سالروز مغفول مهم و پر عبرت 🏴آغاز غیبت کبری حضرت حجت 🏴درپی‌رحلت‌آخرین‌نائب‌خاصشان 🏴مرحوم‌علی‌بن‌محمدسمری(رض)/۳ 💠رهبرانقلاب ‼️پس از آغاز دوران غيبت و به ويژه بعد از انتهاء دوره ۷۴ساله غيبت صغرى و انقطاع كامل شيعيان از امام غائب، يكى از خطراتى كه كليت مكتب اهل بيت را تهديد میكرد اين بود كه اشتباه و انحراف كسانى از منسوبين به اين مكتب، چيزهايى را از آن كاسته يا به آن بيافزايد، و يا بر اثر كم رنگ شدن مرزبندى‌هاى اصولى مكتب، خطوط انحرافى با آن آميخته و انحرافات مسلكهاى اعتقادى يا مذهبهاى جعلى با حقايق آن ممزوج گردد. در دوران حضور امام، هرگاه چنين چيزى پيش میآمد، شخص شخيص امام، مركز مطمئنى بود كه همه چيز با آن اندازه‌گيرى و درباره‌ى آن قضاوت مى‌شد. تا امام در ميان مردم بود اشتباهات، ديرى نمى‌پاييد و آن پيشواى معصوم خطاهاى عمده را در مقطع حساس تبيين مى‌كرد. شعيه مطمئن بود كه اگر در خط كلى مكتب، از سويى زاويه‌ى انحرافى پديد آيد بالاخره حجت آشكار خواهد شد. در تاريخ دوران زندگى ائمه به نام اشخاصى بر میخوريم كه به خاطر احداث بدعتى يا ترويج عقيده‌ى باطلى، صريحاً از سوى ائمه مورد طعن و رد قرار گرفته‌اند، مانند ابن ابى العزافر معروف به شلمغانى، كه اين مورد در دوران غيبت صغرى اتفاق افتاده است که به خاطر عقيده‌يى منحرف حضرت او را مورد طرد و لعن قرار داده‌اند تا از نفوذ عقيده انحرافى آنان در ميان توده شيعه مانع میگردد. و از اين قبيل موارد در تاريخ مناسبات ائمه(ع) با اصحاب معاصرينشان بسيار است. ۷۲/۱/۲۸ #نشربامنبع @Jahade_tabeini