در تشکیلات غیرابلاغیه ای و خودجوش که انگیزه ی حضور افراد و پی گیری های ایشان فردی است ، به خاطر پیوندی که فرد با ارزش ها و آرمان های تشکل تصویر کرده، وظیفه اش را پی گیری این ارزش ها می داند و با آن ها رابطه ای حسی و منطقی برقرار می کند. به عبارتی منشأ مشارکت ، یک احساس مالکیت معنوی است و نه انگیزه های بیرونی و یا اجبار محیطی . در نتیجه تشکیلات پشتوانه ای مردمی پیدا کرده و عموم مردم نسبت به این جریان احساس اضطرار می کنند. در چنین شرایطی به افراد جامعه اثبات می شود که وجود شخصی و فکری ایشان در این روند و سیر تکامل پیدا می کند و آنان اند که به تشکیلات نیاز دارند.   🌱 @Javaane_ir