🔺 🔸 نظریه "مزاج اختری" یا "مزاج فلکی" ریشه در فلسفه و طب سنتی یونانی دارد که آرام آرام دانشمندان اسلامی آن را بسط دادند و بیانگر تأثیر اجرام آسمانی (مانند سیارات و ستارگان) بر تعادل اخلاط و مزاج انسان است. این نظریه ابتدا توسط فیلسوفان یونانی مانند بقراط و جالینوس مطرح شد و سپس توسط دانشمندان اسلامی مانند ابو معشر بلخی توسعه یافت. ➕بر اساس این دیدگاه، اجرام آسمانی از طریق تغییرات در عناصر چهارگانه (آب، خاک، هوا، آتش) و اخلاط بدن (صفرا، سودا، بلغم، خون) بر وضعیت جسمانی و مزاج افراد تأثیر می‌گذارند. هر سیاره یک مزاج خاص دارد؛ مثلاً مریخ با گرمی و خشکی و زحل با سردی و خشکی مرتبط است. تأثیرات این اجرام در زمان‌های خاص نجومی مانند کسوف، خسوف و اتصالات فلکی، ممکن است بر تعادل مزاجی افراد اثر بگذارد. 📕این نظریه به‌ویژه در آثار ابو معشر بلخی (در المدخل الکبیر) ابوریحان بیرونی ( در آثار الباقیه) و قاضی سعید قمی و ابن رشد و...توسعه یافت و به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است. 🍃 کانال رسمی طبیب جان 👇 https://eitaa.com/joinchat/3658612752C778c1803ba