🔴کسی که آشوب می‌کند و سطل آشغال می‌سوزاند در نگاه برخی آقایان دیده می‌شود ولی کسی که سالی چند بار خودجوش بیرون می‌آید در نگاه برخی اصلاً دیده نمی‌شود. ظاهراً تجمعات قشر متدین و انقلابی و میهن دوست کشور از بس تکرار شده دیگر دیده نمی‌شود. 🔻دیدیم فردای روزی که عده‌ای قلیل در خیابان آشوب به پا کردند، مسئولینی آمدند و گفتند: حرف مردم را هم باید شنید! دم از زدند. اینکه سیستم نباید به انسداد سیاسی برسد و باید مسیرهارا باز کرد! 🔘اما آن طرف یک بدنهٔ اجتماعی وجود دارد که مهم‌ترین عامل در همه عرصه‌ها بوده و اساسا تنها نیروی آبادگر و پیشرانِ کشور است.و اگر بنا به بروز اجتماعی هم باشد، حداقل در همین تهران سالی ۵ الی ۶ بار یک مسیر چند کیلومتری را پر از جمعیت می‌کند و می‌آید روی ارزش‌های خودش تأکید می‌کند. ولی سیاستمداران ما اصلاً این قشر عمده جامعه را نمی‌بینید.پرسش من این است که اصلا شما آمدید از این بپرسید که اساساً با این چیزی که تحت عنوان سیاست‌های اجتماعی جدید زمزمه می‌کنید، موافقند یا خیر؟! ➖شما اگر نمایندهٔ آن لایهٔ آشوبگر هستید که هیچ، اما اگر نمایندهٔ این لایه دیندار و انقلابی هستید حق ندارید از جانب خودتان حرف بزنید. باید نمایندگی کنید نه ریاست! حرف آن‌ها را مطرح کنید! 👈 فلذا فردای این آشوب‌ها، اگر آقایان بخواهند جامعه را شکل دهند و مثلا در قضیه حجاب تصمیم گیری کنند این حق را ندارند بدون جلب رضایت همین بدنهٔ اجتماعی کاری انجام بدهند! 📻 گفتگوی با ، پژوهشگر سیاست‌گذاری عمومی 🌐@KHAT_NASHRIYE