#برشی_از_یک_کتاب ♦️در جست‌وجوی چرایی بودن معنایش این نیست که هر بار موقعیتی تربیتی پیش می‌آید، باید از کودکمان بپرسیم «چرا این کار رو کردی؟»، چون واقعیت این است که اغلب اوقات این پرسش بیشتر از آنکه نشان‌دهنده‌ی کنجکاوی ما باشد، نشان‌دهنده‌ی قضاوت و عدم پذیرش از سوی ماست. به‌علاوه بچه‌ها مخصوصاً کوچک‌ترها گاهی اصلاً نمی‌دانند چرا ناراحت‌اند یا چرا فلان کار را کرده‌اند. بینش شخصی و آگاهی آن‌ها از اهداف و انگیزه‌های خودشان هنوز خیلی پرورش‌یافته نیست. به همین علت توصیه‌ی ما این نیست که درباره‌ی چرایی رفتار از کودک بپرسید، بلکه پیشنهاد می‌کنیم خودتان در جست‌وجوی چرایی باشید. یعنی سؤال «چرا؟» را در ذهن خودتان مطرح کنید، اجازه بدهید کنجکاوی‌تان محرکتان شود و فکر کنید رفتار فرزندتان در آن موقعیت خاص از کجا سرچشمه گرفته است. 👈🏻گاهی رفتاری که باید بررسی و تصحیح بشود، به‌ اندازه‌ی تزیین کردن در و دیوار با لوازم آرایش یا مسخره‌بازی‌های توی توالت بی‌خطر نیست. گاهی فرزندمان تصمیماتی می‌گیرد که منجر به خراب شدن وسایل، جراحتِ اعضای بدن یا آسیب به روابطش با دیگران می‌شود. در این شرایط جست‌وجوی چرایی مهم‌تر هم می‌شود. لازم است کنجکاو باشیم که چه چیز موجب شد فرزندم موقع عصبانیت، چکش را پرتاب کند، بچه‌ی دیگری را هل بدهد یا ناسزا بگوید. فقط پرداختن به بدرفتاری کافی نیست. اغلب اوقات رفتار انسان با منظور و قصدی رخ می‌دهد. لازم است بدانید علت پشت هر رفتار چیست و چه چیزی موجبش شده است. 📚 برگرفته از کتاب تربیت بدون قشقرق ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝