گام‌هایی به سوی طنزنویسی ۲ ✍ هادی حمیدی به کوشش انجمن آفرینش‌های ادبی و هنری لبخند قلم ___________________ خیلی ها فکر می‌کنند طنز نویسی کار ساده‌ای است که خیلی خیلی اشتباه می‌کنند. ویژگی مشترک همه آثار طنزآمیز،شاید غیر منتظره بودن آن‌هاست.طنزنویس با بر هم زدن چیزهای عادی کاری می‌کند تا ما غافلگیر شویم یا جا بخوریم. اُسکار وایلد استاد این فن بود؛ مثلاً می‌نوشت: اگر کسی راست بگوید، بالاخره معلوم می‌شود! تناقض و کنایه بسیاری از طنزنویسان حرفه ای،تناقض را فن اصلی و شاید از یک نظر تنها فن طنزنویسی می‌دانند. در تناقض خواننده غافلگیر می‌شود حال با اتفاقی عجیب یا فضایی نامناسب یا جمله ای خاص یا... داستان بدون کنایه شاید شبیه ساندویچ بدون نوشابه باشد! کنایه، افشاگر تناقض های روزمره است که از حقایق نیم‌بند، نیرنگ‌ها و خودفریبی‌هایی که با آن‌ها روزمان را شب می‌کنیم بهره می‌گیرد. به همین دلیل هم کنایه برای نویسنده در حکم منبع طنزی بسیار غنی و پایان‌ناپذیر است فرانسوا ولتر از نامدارترین فیلسوفان و نویسندگان فرانسوی عصر روشنگری است. شهرت او به خاطر ذکاوت خارق‌العاده‌اش، مخالفت‌هایش با کلیسای کاتولیک، حمایتش از آزادی بیان، و جدایی دین از سیاست و شجاعتش در بیان نظریات بی‌پرده است. ولتر در تمام سبک‌های ادبی و نوشتاری از جمله نمایشنامه، شعر، رمان، مقاله، و نوشته‌های تاریخی و علمی بیش از ۲۰ هزار نامه و بیش از ۲ هزار کتاب و کتابچه نوشت! وی در پاسخ چرا کنایه چنین منبع طنز قدرتمندی در اختیار نویسنده می‌گذارد گفته است؛ چون زندگی چیز جَفنگی است، ولی ما سعی می‌کنیم از معنای زندگی سر درآوریم!! حاصل این تلاش بی‌فایده هم خلق بهترین آثار طنزآمیز عالم بوده است. جان گِی، نویسنده اُپرای گدایان!! هم نوشته: «همه‌چیز نشان می‌دهد که زندگی یک شوخی است. یک موقعی فقط فکر می‌کردم زندگی این‌جوری است، اما حالا دیگر مطمئنم.» ادامه دارد..‌. #طنز_نویسی #لبخند_قلم 🆔@Labkhandghalam