هدایت شده از اهل قلم
عزاداری در آموزه های رضوی ✍ دلها ماتم زده شده و صدای زنگ کاروانی غریب به گوش می رسد، آنان مدتی پیش سفر خویش به معراج را آغاز کرده و دل از زمین و دنیا جدا کرده و هوای ملکوت و عقبی بر سر دارند. همراه خون خدا رو به سوی کربلا می آیند تا چند روزی دیگر حماسه ای به بلندای تاریخ و ماندگاری کل یوم عاشورا، زمان را به مکان گره زده و کل ارض کرب بلا را فریاد زنند. این چهارشنبه امام رضایی ما با روز اول محرم پیوند خورده و یابن الشبیب امام رضا(ع) تن و بدنمان را می لرزاند آنجا که دشمنان جدش حسین را از مردمان جاهلی هم پست تر می داند که حرمت ماه حرام را نگه نداشته و فرزند رسول خدا را به شهادت رساندند. آنجا که سیاه پوشیده و از سیاه پوشی پدر سخن گفته و به ما رسم عزاداری می آموزد. امام رضا(ع) به ما چند نکته آموخت، نخست آنکه برای حسین گریه کنیم، دوم او را از راه دور یا نزدیک زیارت کنیم، سوم آنکه لعن قاتلینش را فراموش نکنیم و چهارم با گفتن دائمی ذکر «یالیتنی کنت معهم فأفوز فوزا عظیما» ای کاش من هم در کربلا با یاران تو بودم و به فیض عظیم شهادت می رسیدم، همبستگی و همراهی خود را با حسین(ع) اعلام کنیم. و پنج آنکه در شادی اهل بیت شاد و در غم و غصه های آنان ناراحت و غمگین باشیم. @ahalieghalam