وقتی مُردیم بدنمان پوسیده می شود. باکتری ها تمام مولکول های بدن را تجزیه می کنند. فقط یک نوع مولکول از بدن است که سالم می ماند: DNAها. زیرا آنقدر آنتالپی تشکیل DNA پایین است که تجزیه آن برای باکتری ها صرفه ندارد (یعنی باکتری ها نه تنها از تجزیه آن انرژی نمی گیرند،بلکه باید انرژی هم صرف کنند!). به همین خاطر است که بعضی از دانشمندان به‌فکر دوباره زندگی دادن به بعضی گونه های منقرض شده حیوانی اند زیرا تمام اطلاعات ساختار بدن یک موجود زنده در مولکول های دی ان ای آن موجود است و تمام این مولکول ها در خاک محفوظ مانده اند (فیلم هایی مانند پارک ژوراسیک بر پایه این ایده ساخته شده اند). وقتی بشر به فکر دوباره زنده کردن موجودات میلیون ها سال پیش است، خالق بشر نمی تواند انسان را بعد از چند هزار سال زنده کند؟! ((قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنْقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَعِنْدَنَا كِتَابٌ حَفِيظٌ : همانا می دانیم که زمین چه چیزی را از (بدن) آنها کم می کند (و چه چیزی را باقی می گذارد!). و ما کتابی حفیظ داریم!)) ق، ۴ بعضی کلمات عربی در زبان فارسی معادل یک کلمه ای ندارند از جمله ((كِتَابٌ حَفِيظٌ)) در این آیه؛ یعنی کتابی که هم خودش محفوظ است و هم از اطلاعاتی که درونش است حفاظت می کند! با احتمال بالا می گویم خداوند دارد به DNA اشاره می کند. ((روزی که زمین به سرعت شروع به شکافته شدن توسط (اجساد زنده شده) آنها کند. آن رستاخیزی آسان برای ماست!)) ق، ۴۴