#منتهی_الآمال فصل ششم : در تاریخ وفات #حضرت_صادق علیه السلام و ذکر سبب وفات 🏴 وفات کرد حضرت صادق علیه السلام در ماه شوال سنه یک صد و چهل و هشت به سبب انگور زهرآلود که منصور به آن حضرت خورانیده بود. و در وقت شهادت از سن مبارکش شصت و پنج سال گذشته بود و در کتب معتبره معین نکرده اند که کدام روز از شوال بوده؛ بلی صاحب ( جَنّات الخُلُود ) که متتبع ماهری است بیست و پنجم آن ماه گفته و به قولی دوشنبه نیمه رجب بوده و نقل شده از (مشکاه الا نوار) که داخل شد بر آن حضرت بعض اصحابش در مرض وفاتش دید آن حضرت را چندان لاغر و باریک شده که گویا هیچ از آن بزرگوار نمانده جز سر نازنینش؛ پس آن مرد به گریه درآمد. حضرت فرمود: برای چه گریه می کنی ؟ گفت : گریه نکنم با آنکه شما را به این حال می بینم ؟ فرمود: چنین مکن ، همانا مؤمن چنان است که هرچه عارض او شود خیر او است و اگر بریده شود اعضای او برای او خیر است و اگر مالک شود مشرق و مغرب را برای او خیر است. و روایت کرده شیخ طوسی از (سالمه) کنیز حضرت صادق علیه السلام که گفت : بودم نزد حضرت صادق علیه السلام در وقت احتضار که حال اغماء پیدا کرد، چون به حال خود آمد فرمود: بدهید به حسن بن علی بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب که (افطس) باشد هفتاد اشرفی و بدهید به فلان و فلان، فلان مقدار. من گفتم : عطا می کنی به مردی که حمله کرد بر تو با کارد؟ و می خواست تو را بکشد؟ فرمود: می خواهی من از آن کسان نباشم که خدا مدح کرده ایشان را به صله کردن رحم و در وصف ایشان فرموده : ( وَ الذّینَ یَصِلُونَ ما اَمَرَ اللّهُ بِهِ اَنْ یوصَلَ وَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَ یَخافُونْ سُوءَ الْحِسابِ ) . سپس فرمود: ای سالمه ! به درستی که حق تعالی خلق کرد بهشت را و خوشبو گرانید آن را و بوی آن تا دو هزار سال می رسد و نمی شنود بوی آن را عاق والدّین و قطع کننده رحم. #صله_رحم