🔹از گرمای هوا تا تجربهٔ ناکامی (۲) * ناکامی: بر اساس فرضیهٔ ناکامی- پرخاشگری، رفتار پرخاشگرانه، نتیجهٔ مستقیم ناکامی است و بالعکس؛ یعنی وجود ناکامی، همیشه سبب بروز پرخاشگری می‌شود. از زمان ارائهٔ این فرضیه به بعد، روان‌شناسان زیادی در این باره تحقیق کرده‌‌اند. یکی از آثار این تحقیقات، اصلاح فرضیهٔ ناکامی-پرخاشگری بود که از سوی برکوینز عرضه شد. این تئوری، دو بخش مهم را به تئوری اولیهٔ ناکامی-پرخاشگری اضافه کرد: اول اینکه هر عمل پرخاشگرانه‌ای صرفاً نتیجة‌ ناکامی نیست و عوامل دیگری در بروز آن دخیل هستند؛ بنابراین پرخاشگری می‌تواند در غیاب ناکامی هم ظاهر شود. برای مثال، ممکن است فرد از عمل پرخاشگرانهٔ خود برای جلب توجه یا محبت دیگران استفاده کند. دوم اینکه رابطهٔ بین ناکامی و پرخاشگری، ضعیف‌تر از آن چیزی است که مطرح شده است. با این توصیفات، ناکامی، دلیل عمدهٔ پرخاشگری است. در واقع ناکامی زمانی روی می‌دهد که فرد، در راه رسیدن به یک هدف یا لذت مورد انتظار، متوقف شود. 🔹مقابله با پرخاشگری عده‌ای از اشخاص، پرخاشگری و زورگویی را تقبیح نمی‌کنند، بلکه آن را نشانهٔ شهامت و قدرت در فرد می‌دانند. این افراد، رفتار پرخاشگرانهٔ دیگران را موجه، مثبت و حتی لازم می‌دانند؛ در حالی که باید با پرخاشگری، مقابلهٔ جدی داشت. برای کنترل پرخاشگری باید ریشه و علت آن را کشف کرد. حرف زدن با شخصی دیگر در مورد احساساتی که منجر به پرخاشگری می‌شوند، برای درمان این حالت، مفید خواهد بود. گاهی نیز با تغییر حرفه و سبک زندگی، می‌توان از احساسات منفی پرخاشگری دور شد. استراتژی‌های مختلفی برای درمان این مشکل وجود دارند؛ مانند اینکه می‌توان شیوه‌های برقراری ارتباط صادقانه و صریح را یاد گرفت تا از پرخاش و تهاجم در ارتباط با دیگران دور ماند؛ اما اگر پرخاشگری را درمان نکنید، شدت و میزان آن بیشتر می‌شود. در صورتی که ریشه و علت پرخاشگری را بدانید، راحت‌تر می‌توانید پیگیر درمان آن شوید. پایان 📌برای دنبال کردن رسانه‌هایمان به لینک زیر مراجعه کنید: 🌐 zil.ink/mazaheriesfahani?v=1