💎 «آن»های عارفان
🖋 #نویسنده_و_مشاور: #علی_اکبر_مظاهری
عارفان هردمی دو عید کنند
عنکبوتان مگس قدید کنند
در این «آن»؛ همین الان، نیمههای شب ماه رمضان، دارم «کشفالاسرار» را میخوانم؛ سورهٔ الانسان. چه حلاوتی!
صاحبدلی (که نامش را «مولوی _ شمس» نهادهام؛ زیرا مولویوار، شیفتهٔ شمسی است)، پیام داد:
«معذرت که این وقت شب مزاحم شدم. نماز که میخوانم، از آن لذت نمیبرم. دوست دارم به خدا نزدیکتر شوم. باید چهکار کنم؟ میشود من را پلهپله ببرید بالا؟ باید چهکار کنم؟»
گفتم: از قضا وقت خوبی است. مزاحمتی هم نیست که معذرت بخواهد.
اکنون چنین کنید:
۱. هیچ لذتی، مطلقاً، به لذت عبادت نمیرسد.
بهتر بگویم: لذت عبادت، از همهٔ لذتهای جهان، بالاتر است؛ همهٔ لذتهای بردنی، چشیدنی، اندیشیدنی.
این معنا را به دل و ذهنتان تلقین کنید تا باور کنند. آنگاه با همهٔ وجودتان، آن لذت بیبدیل را ادراک کنید.
۲. عادتهای ستبرشدهٔ عبادتهایتان را بشکنید. یکنواختی، دلزدگی میآورد، یا کسالت یا ملالت. نمازهایتان را تطور دهید؛ طوربهطور کنید. با حفظ واجبات نماز، شکلهای عادتشدهٔ آن را بشکنید. زمانها، مکانها، بیانهای آن را گوناگون کنید. چونان عارفانی باشید که در هر دمی دو عید دارند؛ این «آن»، عیدشان است. در «آن» بعدی، عیدی دیگر دارند. اما عنکبوتان، (دور از جان خودمان)، عادت دارند مگسان شکارکردهٔ خود را کهنه کنند.
عارفان هردمی دو عید کنند
عنکبوتان مگس قدید کنند
۷ اردیبهشت ۱۴۰۱
۲۵ ماه رمضان ۱۴۴۳
بازنشر: ۸ فروردین ۱۴۰۳
🌐 https://zil.ink/Mazaheriesfahani_ir
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1
🌹 امشب قدر، چهکار کنم؟ #بازنشر
⁉️ پرسش و پاسخ
❓ پرسش #خانم_مریم_یوسفی_عزت
با سلام و احترام.
ضمن عرض تمنای مقبولیت طاعات و عبادات به بارگاه خداوند مهرورز، سؤالی از سوی جوانان و نوجوانان مطرح میکنم.
گفته و پرسیدهاند: از عملکرد گذشتهٔ خود پشیماناند و گاهی دچار خودملامتی میشوند. توبهشان را کافی نمیدانند. میخواهند در این شبهای قدر، گذشته و لوح درونیشان را از هر غبار و آلودگیای پاک کنند.
امشب قدر، چهکارهایی انجام دهند که بهترین باشد؟ میخواهند خاص و ناب دعا کنند. میخواهند از همان اعمال ویژهٔ عارفان و سالکان را انجام دهند. چه کنند که امشب، به جای یک پله، چندین پلهٔ عارفانه را بالاتر بروند؟ میخواهند در دل خدا جا باز کنند.
🔻 پاسخ #استاد_علیاکبر_مظاهری
سلام علیکم
توبه و پیمودن راه وصول به خداوند، مراحلی دارد. پاککردن جان و پاکیزهنمودن روح و روان، دوگونه است؛
یک. تدریجی.
دو. دفعی.
اما تدریجی: تمیزکردن خانه، در یک دقیقه، امکانپذیر نیست. صرف زمان، دقت، کوشش مجاهدانه، و عوامل پاککننده نیاز است. باید تمام ابزار و قوا را به کار گیرید. راه عارفان را نمیشود یکشبه طی کرد. باید وجود خدا را با همهٔ وجودتان احساس کنید. ناامید نباشید و در این راه، بکوشید. عزمتان را جزم کنید تا توفیق عرفان را بیابید. لطف خدا، بینهایت است.
اما دفعی:
طِیِّ مکان ببین و زمان در سلوکِ شعر
کاین طفل، یکشبه رَهِ یک ساله میرود
بلکه «ره صدساله» میرود.
امام سجاد - علیهالسلام - در مناجات با خداوند سبحان، چنین نجوا میکند:
«أَنَّ الرَّاحِلَ إِلَیْکَ قَرِیبُ الْمَسَافَةِ»؛
آنکس که به سوی تو آید، راهش نزدیک است.
یک قدم بر خویشتن نِه، وان دگر در کوی دوست!
هردو راه را باید در چشمرس جان نهاد؛ هم دفعتا اوج گرفت، هم تدریجا مراقب در اوجماندن بود.
📌 اما شبهای قدر:
اگر در مجالس و مراسم بیرون باشید:
۱. جوشن کبیر را میخوانند. همراهی و همخوانی کنید.
۲. قرآنسرگرفتن دارند. همراهی و همخوانی کنید.
۳. دو رکعت نماز شب قدر، مانند نماز صبح، بخوانید؛ به نیت نماز شب قدر.
❇️ اما مهمترین عمل امشب، ارتباط قلبی با خدا است:
۴. توبهٔ از همهٔ بدیها و گناهان.
۵. پیمان با خدا بر پاک و بیگناهماندن برای همیشه.
۶. دعا برای ازدواج جوانان.
۷. دعا برای تقویت ایمان و تقوا و نجابتتان.
۸. دعا برای عاقبتبهخیریتان.
۹. دعا برای سعادت دنیا و آخرتتان.
۱۰. دعا برای توفیق کامل در هدفهایتان و زندگیتان.
۱۱. دعا برای دریافت نیکیها، در همهٔ امور زندگیتان.
۱۲. دعا برای عزیزانتان.
۱۳. دعا برای همهٔ مردمان؛ جمعی.
۱۴. دعا برای هرچه دوست دارید و بهصلاحتان است.
۱۵. سپردن خودتان به خدا و درخواست آنچه که خدا برایتان صلاح میداند.
۱۶. خود را در آغوش خدا رها کنید.
الاهی سعادتمند باشید.
۲۴ فروردین ۱۴۰۲
شب قدر ۱۴۴۴
تاریخ بازنشر: شب قدر ۱۴۴۵
🔻 ما را در رسانههایمان دنبال کنید:
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1
🌹 حریم غیرت
(مراقب حریم غیرت همسرمان باشیم!)
🖌 #نویسنده_و_مشاور: #علی_اکبر_مظاهری
پیشترها دربارهٔ حریم غیرت همسران سخن گفتهایم و چندین مطلب نوشتهایم، اما گویا هنوز نیاز است که در این باب، همچنان بگوییم و بنویسیم؛ زیرا برخی از همسران، آنگونه که میباید و میشاید، این مرز را پاس نمیدارند.
اکنون سخن از حریم غیرت دربارهٔ «نامحرمان» نیست؛ آنکه واضح است و همگان با آن آشنایند، ما نیز دربارهاش بسیار نوشتهایم؛ بلکه سخن در عرصهٔ «محرمهای سَبَبی» است؛ محرمهایی که به سبب عقد ازدواج، محرم میشوند. در این موضوع، کمتر گفته و نوشته میشود، با اینکه از مسائل ضروری خانوادهها است؛ بهویژه مردان، در این مقوله، مسألهها دارند.
امروز، دراینباره، مشاورهای داشتم، و همین باعث اندیشیدن و نوشتن دراینباب شد.
اکنون، پیش از نوشتن «از زبان مشاورِ» امروزمان، مطلبی را که قبلاً نوشتهام، باز میآورم. با هم بخوانیم:
🌸 محرمهای نَسَبی و سَبَبی
محرمهای نَسَبی، که به سبب پیوند خانوادگی محرماند (مانند پدر، مادر، برادر، خواهر)، با محرمهای سَبَبی، که به سبب عقد ازدواج زوجها محرم میشوند (مانند پدرشوهر، مادرزن و داماد و عروس ایشان)، ازمنظر فقهی، یکساناند، اما از منظر عاطفی و اخلاقی، تفاوتهایی دارند.
رفتارهای محرمگونگی این دو گروه، از این منظر (منظر اخلاقی و عاطفی)، باید حریمهایی متفاوت داشته باشد. مثلا حساسیت پسر به مادرش با حساسیت داماد به مادرزنش، متفاوت است. نیز حساسیت پدر به دخترش و مادر به پسرش، با حساسیت پدرشوهر و مادرشوهر به عروس و دامادشان، یکسان نیست.
ازاینرو، محرمهای سَبَبی، در رفتار و پوشش، باید بیشتر حریم نگه دارند. بیپروایی محارم سببی، در رفتارهای محرمگونگی با همدیگر، آسیبزا است.
هرچند که محارم نَسَبی نیز باید در پوشش و رفتار با یکدیگر، حریم نگهدارند، اما رابطهٔ محارم سببی، حریم بیشتری را میطلبد.
فقط همسراناند که در مسائل عاطفی و جنسی، حریمی ندارند.
🔹 نمونهای خجسته
✍ یادی از آن دویار باوقار
جدّ مادری ما، عالمی بود تقواپیشه و پاکاندیشه و سلیمالنفس. نیز بسیار خانوادهدوست بود و مهربان. ما هرگز از ایشان رفتار و گفتار ناشایستی مشاهده نکردیم. توکلش به خدا و رضایتش به تقدیر الاهی، مثالزدنی بود. از او هیچ صفت ناپسندی، هرچند کوچک، سراغ ندارم، چه رسد به «حسادت»، اما «غیرتمند» بود.
ایشان، همسرش (مادربزرگمان) را بسیار احترام میکرد. بهویژه که مادربزرگ، علویه بود و پدربزرگ، به دلیل سیدهبودن مادربزرگ، او را فوقالعاده گرامی میداشت. ما هرگز کمترین بیاحترامی از پدربزرگ به مادربزرگ، ندیدیم و نشنیدیم.
پدربزرگ به مادربزرگ گفته بود: «نزد دامادهایمان حجاب داشته باشید.» و ما هرگز مادربزرگ را نزد دامادهایش، که پدرمان یکی از آنان بود، بیچادر ندیدیم.
با این که پدربزرگ، دهسال زودتر از مادربزرگ از این جهان رفت، اما مادربزرگ همچنان به آن پیمانی که با پدربزرگ بسته بود، پایبند بود و آن فرمان و خواستهٔ ایشان را حرمت مینهاد. حتی در دوران کهنسالی، که نودساله بود، نزد دامادهایش چادر به سر میکرد و حجاب و حریم میگرفت.
رحمت خدای رحمان بر هردوی ایشان.
۱۱ فروردین ۱۴۰۳
ما را در رسانههایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1
🌹 شب قدر؛ عاشقانگی، کلافگی!
🖋 #نویسنده: #علی_اکبر_مظاهری
کسی، از این بنده پرسید: «شب قدر، برای احیا، کجا رفتی؟»
گفتم: «بیابان!»
گفت «چرا بیابان؟»
گفتم: آنجا من بودم و خدا. فقط. باهم عاشقی کردیم. مناجات کردم. گریه کردم. برای خدا ناز کردم. با او درد دل کردم. خدا نجواهایم را شنید. اشکهایم را دید. نازم را خرید. معاشقهٔ شیرینی داشتیم.
دَرِ دل او باز شد و، با افسوس، گفت: «اما من کلافه شدم. دوست داشتم احیایم در مسجد باشد. به مسجد محلهٔمان رفتم. گردانندگان تعزیهٔ شب قدر، دمار از من و دیگران بر آوردند. تعزیهشان آنقدر داغ و دراز بود که فرصتی برای احیای اصلی و قرآن برسرگرفتن باقی نماند. مجالی برای نجواهای عارفانه نگذاشتند. به سحریخوردن هم نرسیدیم.»
کلافه بود؛ کلافهٔ کلافه. بسیار نالید.
گفتمش: تا بوده چنین بوده و تا هست چنین است! اینان در اندیشهٔ داغکردن بازار خودشاناند. به حرف هیچکس هم گوش نمیدهند.
آیتالله جوادی آملی، بارها و بارها و در محافل و در مجالس و در مجالهای گوناگون، گفتند: «چنین نکنید. دعا را با روضه آمیخته نکنید»، اما اینان گوش نکردند و نمیکنند و نخواهند کرد.
اینان چونان آن تعزیهگردانانیاند، که به گفتهٔ شهید مطهری، مرحوم آیتالله بروجردی به آنان گفت: «شما مقلد چه کسی هستید؟»
همگی گفتند: «مقلد شما.»
ایشان گفت: «من بسیاری از این کارهایی را که شما در تعزیهها و هیئتها و دستههایتان میکنید، جایز نمیدانم.»
آنان درنگی کردند. به همدیگر نگاه کردند و گفتند: «ما، در روزهای دیگر، مقلد شماییم، اما در دههٔ محرم، مقلد دلمانایم»!
و اینجا تنها جایی بود که فتوای آیتالله بروجردی، آشکارا، شکسته شد.
#بازنشر: ۱۴ فروردین ۱۴۰۳ (۲۳ ماه رمضان ۱۴۴۵)
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1
🌐 https://zil.ink/Mazaheriesfahani_ir
🌹 عید فطر، جشن پیروزی در جهاد اکبر است. #بازنشر
🎙 مصاحبهٔ خبرگزاری رسا با حجتالاسلام والمسلمین علیاکبر مظاهری
حجتالاسلام والمسلمین علیاکبر مظاهری، نویسنده و پژوهشگر سبک زندگی و خانواده، در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، با اشاره به فرارسیدن عید فطر، اظهار داشت: فطر از فطرت و عید به معنای بازگشت است، بنابراین انسان در این روز به فطرت خدایی خود باز میگردد و جانش شکوفا میشود.
🌸 عید فطر، روز پاکی انسان از زنگارهای درون
وی ادامه داد: بهدلیل ریاضتهایی که انسان در ماه رمضان کشیده و جان خود را از زنگارها و آلودگیها زدوده است، پاک و طاهر میشود و با عباداتی که انجام داده است، غبارها از گوهر فطرت انسانیاش پاک میشود؛ به همین دلیل، برای شکرانهٔ این نعمت، جشن عید برپا میکند.
حجتالاسلام والمسلمین مظاهری با بیان اینکه عید فطر روز پیروزی انسان بر نفس امّاره است، عنوان کرد: انسان در این روز، شیاطین درون و برون را از خود دور میکند و به موفقیت بزرگ در جهاد اکبر دست مییابد. به همین دلیل است که حضرت علی (ع) در خطبهٔ ۴۲۸ نهجالبلاغه میفرماید: «روز عید فطر برای کسانی که روزهشان قبول شده، بهترین روز است... و هر روزی که در آن، معصیت خدا نشود، روز عید و مبارک است.»
وی افزود: این سخن تأکید میکند هر روزی که معصیت و گناه در آن صورت بگیرد، نامبارک و نحس است و فرد گناهکار نیز انسانی منحوس است، بنابراین باید تلاش کنیم تمام روزهای سال را برای خود عید قرار بدهیم و این امر هم جز با اطاعت اوامر الهی و دوری از گناهان امکانپذیر نیست.
🌺 نماز عید فطر، عبادتی بزرگ و ارجمند
کارشناس مسائل خانواده، نماز عید فطر را عبادت اجتماعی بزرگی خواند و گفت: نمازهای عید فطر و عید قربان شبیه به هم است و در طول سال همین دو بار خوانده میشود. در قنوت این نمازها، دعاها و مطالب بسیار مهمی بیان میشود؛ به همین دلیل باید نماز عید فطر را عبادتی بزرگ و ارجمند بدانیم.
وی افزود: نماز عید فطر عبادتی دلشادکن است و کسانی که در این عبادت شرکت میکنند، گویا در جشن پیروزی حضور یافتهاند؛ چراکه توانستهاند یک ماه، خدا را عبادت کنند، از گناهان دوری گزینند و بر هوای نفس فائق آیند.
۲۱ فروردین ۱۴۰۳
ما را در رسانههایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1
🌹 ورود عزتمندانه!
🖋 یادداشتی از: #مریم_یوسفی_عزت
یادمان باشد که حفظ اقتدار مرد، از جانب زنش، واجب است.
و یادمان بماند، حفظ عزت زن، از سوی مردش، واجب است.
و در یادمان بگذاریم که احترام، امری است دوسویه.
نه بیاحترامی مرد به زن، نشان اقتدار مرد است، و نه شکستن هیبت مرد، نشان توانمندی یک زن است.
دین اسلام، دینی است جامع، کامل، و متعادل. و شایسته و بایسته است که ما در شیوه، منش، تفکر، اعتقاد، رفتار، و گفتار، بر اسلوب فرمایش خداوند متعال، «متعادل» باشیم؛ اگر نه، شخصیتمان، زیبندهٔ عنوان مسلمان راستین نیست.
🔹 حکایت
🩸 اول شما بفرما!
آقا و خانم، در مراسمی از سوی خویشاوندی از خانوادهٔ آقا، به مهمانی دعوت میشوند.
هنگام ورود به منزل خویشاوند، آقا به همسرش میگوید: «اول شما بفرما!» خانم پاسخ میدهد: «نه، اول شما بفرما!» آقا دست میگذارد بر شانهٔ خانم و او را با نرمی به سمت داخل هدایت میکند. هردو به روی یکدیگر لبخند میزنند.
به محض ورود، کسی از میان جمع میگوید: «والا، قدیمها احترام مردها بیشتر بود. الان زمانه برعکس شده؛ مردها همه زنذلیل شدهاند!»
آقا فکر میکند که اقتدارش در میان جمع شکسته شده. برای اینکه کم نیاورده باشد، میگوید: «ورود اول زنها، حکایتی دارد. زمان غارنشینی، چونکه همیشه خطر بوده و داخل غارها پر از حیوانات، مردها اول زنها را به داخل غار میفرستادند تا اگر آنجا امن بود، خودشان بروند داخل.»
افراد در جمع، خندههای تمسخرآمیز میکنند و نیشخندی به خانم میزنند.
خانم، دلچرکین میشود و سرش را پایین میاندازد.
اکنون این سخن پیامبر مهربانی را ببینیم که چه فاصلهای با این فرهنگ پارهای از مردمان جامعهٔ ما دارد:
💎 قالَ رَسُولُ اللهِ – صَلَّیاللهُعَلَیْهِوَآلِه –: «أحسَنُ النّاسِ إیماناً أحسَنُهُم خُلُقاً و ألطَفُهُم بِأهِلهِ»؛۱
پیامبر اکرم – صلیاللهعلیهوآله – فرمود: نیکوترین مردمان، از نظر ایمان، خوشاخلاقترینِ آنها است و مهرورزترینشان با خانوادهٔ خود است.
۲۲ فروردین ۱۴۰۳
۱. بحارالأنوار، ج ۷۱، ص ۳۸۷.
ما را در رسانههایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1
🕰 اندکی درنگ!
(تفکر پنجساعته. بسیار مهم!)
(مراقب زندگیمان باشیم!)
🖌 #نویسنده_و_مشاور: #علی_اکبر_مظاهری
آقای «تفکری»، مردی است «عاقل»، اما گهگاه گرفتار هیجانات «آنی» میشود. او، در این «آن»های نامبارک، اندیشههایی ناصالح میورزد. یا بگو: پارازیتهای عقلزدا، به مغزش هجوم میآورند. در آن هنگامهها دیگر عاقل نیست. تصمیمهایی ناروا میگیرد، اما زود به خود میآید. از عملیکردن آن تصمیمها بازمیایستد. گاهی نیز، پیش از بهخودآمدن، اقدام میکند، اما پس از اقدام، پشیمان میشود و به اندازهٔ توان و امکان، جبران میکند.
امیر خردمندان، امام علی - علیهالسلام - در وصف کسانی اینچنین، فرموده است: اینان جنون ادواری دارند. سخن حضرت را ببینیم:
«الْحِدَّةُ ضَرْبٌ مِنَ الْجُنُونِ، لِأَنَّ صَاحِبَهَا يَنْدَمُ؛ فَإِنْ لَمْيَنْدَمْ، فَجُنُونُهُ مُسْتَحْكِمٌ»؛۱
تندخویی و خشم ناگهانی، گونهای از دیوانگی است (و آن، جنون ادواری است)، زیرا که آدم خشمناک، پس از فرونشینی خشمش، از حال و کردارش پشیمان میگردد؛ اما اگر پشیمان نشد، دانسته میشود که دیوانگیاش پایدار است (و آن، جنون دائمی است).
آری؛ خشم آقای تفکری، گذرا است. کاش همین را هم نمیداشت. حیف اوست که با آنهمه اوصاف نیکو، گاهی دیوانه شود، اگرچه دیوانگیاش کوتاهمدت باشد.
یکی از این دیوانگیهای کوتاهمدت و زودبهخودآمدنهایش را از زبان خودش بشنویم:
همسرم، گاهگاهی کارهایی ناروا میکند. مرا به خشم میآورد. در این هنگامهها به سوی مرزهای جنون رانده میشوم. ذهنم جوش میآید و تصمیمهایی خطرناک میگیرم، اما با آویختن به دامان هدایت خدا، آرام میگیرم و اقدام نمیکنم.
همسرم، در دوماه گذشته، سهبار، با سهکار ناروا، مرا به خشم آورد؛ خشم شدید. دیگر توانم تاب نداشت. به طلاق فکر کردم. به تصمیم رسیدم. مقدمات کار را فراهم کردم. دیگر تا مرز اقدام، فاصلهای نداشتم، اما [مرحبا به این اما!] با خود گفتم پیش از اقدام، با مشاورم مشورت کنم. در دل میترسیدم که او تصمیمم را، که با زحمت به آن رسیده بودم، سست کند، اما عقلم میگفت: تو که هیچوقت از مشاورهٔ با او ضرر نکردهای. به مشاوره برو. و رفتم.
مشاورم حرفهایم را شنید. ساکت ماند تا همهٔ حرفهایم را بزنم. ساکت شدم. او نیز همچنان ساکت بود. لحظههایی به سکوت گذشت. او به سخن آمد و گفت: من حالا دربارهٔ «روا» یا «ناروا»بودن این طلاق، سخنی نمیگویم. فقط میگویم این اقدام را دو روز به تأخیر بینداز؛ فقط دو روز.
گفتم: چرا؟ تا چهشود؟ تا چهکنم؟
گفت شنیدهای که:
«تَفَكُّرُ ساعَةٍ خَيرٌ مِن عِبادَةِ سَنَةٍ»؛۲
یکساعت تفکر، برتر از سالی عبادت است؟ گفتم: بله.
گفت: به جایی خلوت برو. کاغذ و قلم داشته باش. پنجساعت فکر کن. در این خلوت و تفکر پنجساعته، سودها و زیانهای این طلاق را بیندیش و بنویس. بیطرفانه. احساس و خشمت را دخالت نده. فقط با عقلت کار کن. حاصل تفکر و محاسبهات را بنویس. بعد بیا تا با هم صحبت کنیم.
رفتم و چنان کردم که با مشاورم عهد کرده بودم. پس از دوساعت تفکر، فایدهها و زیانهای این طلاق را در دو ستون نوشتم: ترسیم دو ستون را مشاورم تعلیمم داده بود. حاصل تفکر و محاسبهام برای خودم حیرتآور بود. ستون زیانها بلندتر از ستون فایدهها شد؛ بسیار بلندتر.
⚖ دو ستون عقل
📊 ستون فایدهها
در ستون فایدههای این طلاق نوشتم:
۱. همسر بهتری میگیرم.
۲. زندگی بهتری تشکیل میدهم.
۳. از شکستهشدن بیشتر اقتدارم یشگیری میکنم.
۴. فرزندانم را بهتر تربیت میکنم.
۵. رشد علمی و معنویام بیشتر میشود.
📊 ستون زیانها
در ستون زیانها نوشتم:
۱. یک زندگی چهارنفره (من، همسرم، دوفرزندمان) متلاشی میشود. این خسارت بزرگی است. برای ساختن و استمرار این زندگی، جوانی من و همسرم هزینه شده است.
۲. با ازهمپاشیدن این زندگی، یک انسان (همسرم)، که خوبیهایش بیش از بدیهای اوست، بیخانمان میشود. او بخشی از جوانیاش را به پای این زندگی نثار کرده است. حالا که دیگر آن جوانی و نشاط و زیبایی دوازدهسال پیش را ندارد، از خانهاش بیرونش کنم؟ این «نامردی» است. زمانی که این خانم را گرفتم، دختر خوبی بود. اقبال بلندی برای ازدواج داشت. حالا که مطلقهاش کنم، دیگر آن اقبال را ندارد. از کجا معلوم که اقبال ازدواج مجدد داشته باشد؟ شاید همیشه بیهمسر بماند. آفتهایی که دامنگیر او میشود چه؟ این کار، خشم خدا را سبب میشود و همین خشم، عرش خدا را میلرزاند. خوانده و شنیده بودم که از طلاق، عرش خدا میلرزد، اما ادراک نکرده بودم، اما حالا معنای این سخن، در رگ قلبم جاری است.
ادامهٔ مطلب را در پست بعد بخوانید 👇
👆👆👆
۳. فرزندانمان «تکوالدی» میشوند. زیانهای تکوالدی فرزندان، بیجبران است. این دوفرزند، مانند دوپارهٔ گوشت قربانی میشوند. فدای هوس و خشم و سستعقلی من میشوند. از خود پرسیدم: چطور میخواهی فرزندان بیمادر را «تربیت بهتر» کنی؟ تازه معلوم نیست که فرزندان را به من بدهند. با حکم دادگاه و حق حضانت و دیدار در کلانتری و پارک، یا زیر دست نامادری و ناپدری، این طفلکها تباه میشوند. فرزندان طلاق، احساس حقارت میکنند. و هشتاد و شش مشکل دیگر.
۴. از کجا معلوم که من بتوانم همسری بهتر بگیرم؟ هیچ تضمینی نیست. بلکه احتمال اینکه همسر بعدی، مثل همسر فعلی یا پایینتر باشد، بیشتر است.
۵. آیا همسر بعدی، برای فرزندانم مادری میکند؟ هیچ اعتباری نیست.
۶. اگر میان همسر بعدی و فرزندانم ناسازگاری ایجاد شود، که میشود، طرف کدامشان را بگیرم؟ طرف هرکدام را بگیرم، دعوا میشود. و من درمانده میشوم.
۷. احتمال رشد علمی و معنویام تضمینی ندارد، بلکه احتمال افت آنها بیشتر است.
۸. به اعتبار و آبرویم، لطمهٔ شدیدی میخورد. من الآن در میان خویشان و جامعه، آبروی خوبی دارم. شأن اجتماعیام بلند است. از معلمان صاحب نام جامعهام. بیتردید به حیثیتم ضربت میخورد.
۸. در زمینهٔ اقتصادی، زیان بزرگی میکنم. من با کمک همسرم توانستهام خانهای بخرم و زندگی متوسطی ایجاد کنم. نیمی از این زندگی، مرهون تلاش و فداکاری همسرم است. با فروپاشی این زندگی، کجا و تا کی میتوانم چنین زندگیای بسازم.
۹. از همه مهمتر اینکه جواب خدا را چه بدهم؟ من که میدانم با صبوری، میشود با این خانم زندگی را ادامه داد. با طلاق او، ظلم بزرگی به او و فرزندان و خودم میشود. خدا خودش گفته که انسانها عیال مناند. خدا غیرتمند است. با کسی که به خانوادهاش ظلم کند، سخت رفتار میکند. زندگی این جهان، بهزودی به پایان میرسد، اما زندگی آن جهان، بینهایت است. اگر خدا را بر من خشم گیرد، آخرتم تباه میشود. این از همهٔ زیانها سنگینتر است.
⏳ حدود چهار ساعت از پنجساعت، گذشته بود؛ دوساعت تفکر، دوساعت نوشتن. آن یکساعت باقیمانده را به فکرکردن بیشتر و جمعبندی نشستم.
حاصل این شد: این طلاق، «ناروا» است.
عجب است که قبلاً، هنگام خشم و کدورت، فکر میکردم صددرصد همسرم مقصر است و این طلاق، صددرصد، صلاحم است و خدا، از کارم خشنود است. اما پس از این محاسبهٔ بیطرفانه و عاقلانه، دیدم چنین نیست. اشتباه میکردم.
بغضم ترکید. یک دل سیر گریه کردم. سبک شدم. جانم آرام گرفت. نزد مشاورم رفتم. گزارش کار را دادم. نوشتههایم را به ایشان سپردم. بهدقت مطالعه کرد و گفت: بله، اقدام به این طلاق، «ناروا» است.
به صحبت نشستیم. چگونگی بازآفرینی زندگیام را مشاوره کردیم. و چنین شد که از متلاشیشدن یک زندگی چهارنفره، پیشگیری شد.
خدا را شکر کردم. به خدا گفتم: خداجانم! بابت هدایت بههنگامت، ممنونم!
۳۱ فروردین ۱۴۰۳
۱. نهجالبلاغه، حکمت ۲۵۵.
۲. بحارالأنوار: ۷۱/۳۲۷/۲۲؛ امام صادق (ع).
ما را در رسانههایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1
🌹 ثمرهٔ درنگ
(حاصل «اندکی درنگ!»)
🖋 #نویسنده_و_مشاور: #علی_اکبر_مظاهری
خانم و آقایی، مدتی است که ناسازگاری میکنند و تا مرز طلاق پیش رفتهاند.
با انتشار مطلب «اندکی درنگ! تفکر پنجساعته»، در تاریخ ۱۴۰۳/۰۱/۳۱، اکنون خانم نوشته است:
... با خواندن مطلب «اندکی درنگ»، در کانال «از زبان مشاور»، با خودم فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که من هم کمبود مهارتهایی در زندگی داشتم که الآن زندگیمان افتاده سر زبانها.
شروع کردم ذهنیت منفی را که نسبت به همسرم داشتم، تغییر دهم.
به کارهای خوبی که در طول این هشتسال برای حفظ زندگیمان انجام داده بود و مهر و محبتهایی که ابراز میکرد، فکر کردم. با یادآوری آنها، شدید گریه کردم و افسوس خوردم.
بعد احساس کردم انگار دلم برایش تنگ شده. بعد از یکماه دوری، دلم میخواست پیش هم باشیم و نیازهایمان را برآورده کنیم.
کلافه و سرگردان شده بودم.
دیدم بهترین کار این است که به او پیام دهم و بگویم من بهت نیاز دارم؛ نیاز عاطفی و... . و پیام دادم.
این تغییر ذهنیت باعث شد بتوانم، به کمک خداوند، رفتارم با همسر را اصلاح کنم. او نرم شد و نزدم آمد. ملاقات کردیم. آرام گرفتیم... .
خدا را شکرگزارم.
🔻 پاسخ ما
... مرحبا به شما. راه و شیوهٔ جدیدتان را ادامه دهید.
به امید خدا.
۲ اردیبهشت ۱۴۰۳
ما را در رسانههایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1
🌹 تقوا و دعوا؟!
(وجود ظلم در دعواهای همسران)
🖌 #نویسنده: جناب آقای جواد فهیمی؛ پژوهشگر حوزه و مهندس عمران
برادر عزیزمان، جناب آقای جواد فهیمی، پرسشی مطرح کردهاند و سپس خودشان پاسخ آن را دادهاند. بخوانیم:
🔻 پرسش
آیا در همهٔ دعواهای زن و شوهری، ظلمی از جانب یکی از همسران یا هردو ایشان، وجود دارد؟
به سخن دیگر: آیا میتوانیم دعوایی از همسران بیابیم که هیچ ظلمی از جانب هیچکدام از شوهر و زن، در آن واقع نشود؟
🔻 پاسخ خود ایشان
این سؤالم برآمدهٔ از آن سخن امام حسن مجتبی - علیهالسلام - است که در جواب مردی که از ایشان پرسیده است: دخترم را به همسری چه کسی درآورم؟ فرمودهاند:
«زَوِّجْها مِنْ رَجُلٍ تَقىٍّ فَاِنَّهُ اِنْ اَحَبَّها اَكْرَمَها وَ اِنْ اَبْغَضَها لَمْ يَظْلِمْها»؛۱
دخترت را به ازدواج مردى باتقوا درآور؛ زيرا اگر دخترت را دوست داشته باشد، گرامىاش مىدارد و اگر دوستش نداشته باشد، به او ظلم نمیکند.
چنین به نظرم میرسد که اگر شوهر و زن، هردو متدین باشند، بهگونهای که به یکدیگر ظلم نکنند، دعوایی میانشان به وجود نخواهد آمد.
۷ اردیبهشت ۱۴۰۳
۱. مکارمالاخلاق.
ما را در رسانههایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1