کانال تنهامسیری های مازندران
نماز صبح را خوانده ام، هنوز خواب از سرم پر نکشیده🥱 دلم میخواهد کنار همین سجاده، خودم را میهمان چرت کوتاهی کنم. میترسم خواب بمانم و صبحانه ی بچه ها از دست برود. نگاهی به ساعت میکنم؛ یک ساعتی وقت هست. ترجیح میدهم خودم را مشغول مهیا کردن میز صبحانه ای چشم نواز کنم.🤗 صدای غل غل سماور را دوست دارم. مرا در آغوش کودکی هایم می اندازد، یاد عطر نفس های مادر...😢 میدانم محمدم اگر چه همه چیز میخورد و بهانه ای نمیگیرد ولی همین نجابت و سکوتش نمیگذارد مطابق سلیقه دلش، پنیر و گردو سر سفره نیاورم، ظرف کره و عسل را به عشقِ با ذوق و شوق خوردن علی کوچولو از یخچال بیرون می آورم و برای فاطمه بانو یک تخم مرغ رسمی خوش رنگ در ماهیتابه می اندازم. دوست داشتم همسر جان هم شریک این صبح های دل انگیزمان باشد ولی خب باید بلافاصله بعد اذان صبح برود. خدا پشت و پناهش. محمد مهدی ۱۴ساله ی ما معمولا بعد خواندن نماز صبح کمی میخوابد ولی حواسش جمع است، همان حوالی ۶ و ربع بیدار شود. تنهایی غذا خوردن را دوست ندارد، سینی چای دونفره مان را می آورم و درکنار گپ و گفتی مادر_پسری چایمان را شیرین میکنیم😊 لقمه گذاشتن برای زنگ تفریحشان از شیرین ترین مادرانگی هایم شده، لابه لای گذاشتن گردو میان سفیدی پنیر، به کودکی ام میروم و آن گوشه ی دنج حیاط که چه حس لذت بخشی داشت گاز زدن به لقمه ی دست پیچ مادر که پر از حس زندگی بود😍 محمدم که راهی میشود، باید سراغ خان هفتم و بیدار کردن شازده کوچولوی کلاس اولی ام بروم که میانه ی خوبی با این دم صبح بیدار شدن ها ندارد.🥴 علی آقای خانه ی ما قلق های خاص خودش را دارد و کلا با خواهرها و برادرش متفاوت است🙃😵‍💫 با توکل برخدا و کلی توسل بالاخره بیدار میشود😮‍💨 فاطمه بانوی ۱۱ساله اما... هرچند برای نماز صبح کمی سخت بیدار میشود ولی باهمان صدای اولی که خانم طلا میگویم چشمان رنگی اش را به رویم میگشاید😊 در میز صبحانه کنارشان مینشینم و بازهم گپ و گفت هایمان را میپاشم روی لقمه های کوچکشان تا خواب از سر شان حسابی برود و به صبح سلام کنند☺️ این شیوه ی مادرانه ی مادرم (که کنار تک تک مان مینشست و صبحانه خوردن را برایمان لذت بخش میکرد) در مادرانگی های من نیز خوب جواب داده است. الحمدلله.☺️ انگار خداوند انرژی خاصی را در بقچه ی مهربانی مادرها ریخته تا هر صبح کنار همین بساط صبحانه مُشتی از آن بردارند و بر سر و روی اهالی خانه بپاشند و راهی شان کنند. بچه ها با بدرقه ی کوتاهی که با ذکر آیه الکرسی و به سلامت عزیزانم عجین شده است، راهی مدرسه میشوند. به خانه برمیگردم به همین پناهگاه امنی که قرار است با دستان من با استعدادهای من با مهربانی های خدادادی ام، امن ترین جای جهانش کنم.☺️😌 به کوچولویی که تازه چند هفته میشود میهمان وجودم شده است؛ صبح بخیر میگویم و حواسم هست بخشی از مادرانگی هایم را خرج او باید بکنم😊 کارهای امروز را لیست میکنم. صدقه، قرآن، صلوات ها، ورزش، پختن نهار و شام، نظافت خانه، شستن لباس ها مطالعه درس های آزمون دکترا، پخت کیک... هنوز زینب کوچولو خواب است. میدانم اگر بیدار شود روی خوشی به ورزش کردنم نشان نمیدهد.🥴 کفش هایم ر امیپوشم و سعی میکنم بدون سرو صدا ورزش کنم. برای شارژ روحی هر روزم روی قرآن خواندن، صلوات و ورزش حساب ویژه ای باز کرده ام😉☺️ نماز ظهر را لابه لای از سرو کول بالا رفتن های زینب خانم وروجک خوانده ام و نیم ساعت باقیمانده تا آمدن بچه ها را برای قرائت قرآن و ذکر ۱۰۰صلوات امروز خالی میکنم. اعتقاد دارم همین اذکار نورانی برکت خاصی به وقتم میدهند.👌 بچه ها که میرسند واااای خانه پر از حس زندگی و نشاط میشود😍☺️😊😃 زینب خانم نمیداند چگونه به سمت آغوش خواهر برادرهایش پرواز کند. ذوق خاصی دارد و واقعا این لحظه خییلی در خانه ی ما دیدنی است.😍 بچه ها هنوز لباسهایشان را در نیاورده اند، بو کشان به سراغ آشپزخانه میروند و آخ جون گویان، بدو بدو لباسهایشان را به چوب لباسی آویزان میکنند و باعجله به سمت سفره روانه میشوند.😄😋 در برنامه ی عصرهای ما متاسفانه از خواب عصرگاهی خبری نیست.🤪 فاطمه و محمد مهدی خودشان پیگیر درسهایشان هستند و من میمانم و وروجک کلاس اولی ام که شیطنت بازی های زینب کوچولو نمیگذارد همین چهار تا خط را هم ایشان بنویسد🤦‍♀😫 یک ساعت به اذان مغرب درسها تمام میشوند و هرکسی سراغ مسئولیت خودش میرود. ادامه 👇 🌹 @Mazan_tanhamasir
277 مشاهده