بسمه  تعالی خدای  من ؛ مهربانی  یار  من ، چون  مادر  و  محبتش  به  گستردگی  زمین  و  عشقش  در  طول  تاریخ ، جاریست  و  در  وفاداریش  همین  بس  که  با  من  آنقدر  می ماند  که  با  هم  خاک  می شویم . هر  دانه  باران  یا  قطره  اشکی  که  بر  دامان  یارم  می افتد ، عطری  را  در  پهنه  صحرا  می پراکند  که  شوق  زندگی  را  بر  قلب  رهگذاران  می نشاند . گلهای  پیراهن  یارم  به  طراوت  گلهای  محمدی  است . من  این  یار  را  همین  گونه  که  هست ، دوست  دارم  و  به  تأسی  از  اعمه  بقیع ، هرگز  او  را  به  سنگهای  زینتی  نمی آرایم  و  عطرش  را ، در  پس  حجابی  چون  سنگ  مزار ، مدفون  نمی کنم .   خدایا  می دانی ، چقدر  به  مرگ  مشتاقم  و  آغوش  قبر  را  دوست  دارم ، بلکه  آرزو  دارم  چون  او  می بودم ، شاید  که  غبار  تربت  این  شهدای  کربلا  می شدم . ای  کاش  آرامگاه  آن  پیکرهای  پاک  بودم  و  ابدان  آنها  را  حفظ  می نمودم .  اگر  من  منزلگاه  این  شهدای  کربلا  می بودم ، البته  در  محافظت  آنها ، نهایت  جهد  را  می نمودم  و  عهد  قدیم  را ، رعایت  می کردم .  و  حقوق  دیرین  را ، بجای  آورده  و  از  افتادن  سنگهای  گور ، بر  بدنهای  پر  از  نور  آنها  جلوگیری  می کردم .  و  همچون  بندگان  فرمانبردار ، خدمت  می کردم  و  به قدر  استطاعت  خود ، بذل  جهد  می نمودم .  و  برای  آن  گونه های  بر  خاک  افتاده  و  پاره های  بدن  که  از  هم  پاشیده ، فرش  اکرام  و  اجلال ، می گسترانیدم  و  بهره  خویش  را  از  هم آغوشی  ایشان  برمی داشتم .  و  ظلمت  کاشانه ام  را ، به  اشراق  انوارشان  منور  می ساختم . و  در  آن  هنگامهِ  معاشقه ، سروش ، ندا  در  داد  که  هان ، مَوَدَّةَ فِی القُربَی ، وَآتِ ذَا الْقُرْبَىٰ حَقَّهُ ، بشارت  باد  که  قلب  شیعه ، منزل گاه  کربلایی  و  قرارگاه  عاشورایی  و  آرامگاهی  نیوشا ، برای  شهدای  است  که  کشته  اشک  زهرایی اند .  گویا  طینت  شیعه  را ، از  غبار  برخاسته  از  خاک نشینی  نمازی  سرشته اند  که  احمد مختار ، بر درگاه  خانهٔ ، (( وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا )) می خواند .   خدایا ؛ بُوَد  که  تمام  وجودم ، بادا  ذره ای  ما  سویٰ  که  حسین ( ع ) به  قبول  اشعه  انوار  وجود  پروراند ، باد . ارسالی اعضای محترم کانال🌺