به بـ‌نـ‌د بـ‌نـ‌د جامعه کـــبـــیـــره قسم ! هرچقدر در ظلمت گـنـاه حـیـران شـده باشـم، نـگـاه تـو همچون خورشـیـد بر شـب، بر این تاریکی چـیـره خواهد شـد؛ هرچقدر در منـجـلاب معصیت غـرق شده باشم، نـخِ چـادرِ مـادر ، مـرا نجـات خواهد داد؛ و اگر هوای نَفْسم مرا کـشـتـه باشـد هم، نَفَس در هوای حـریـمـت، مـرا زنـده خـواهـد کرد . . . «هوای حرم» ۳ اردیبهشت ۱۴۰۲