مـاهِ مـن امـا ، دور و دورتـر می‌شود ؛ تـمـام کوچه‌پس‌کوچه‌های آسـمـان را هـم کـه بـه دنبالش راه بیفتم او مـرا پـس می‌زنـد ! بـودنـش را تـمـنّـا می‌کنـم حتے برای لحظه‌ای ؛ امـا نیست ، مـدت‌هاست کـه دیگر مـثـل قـبـل همسفرم نمی‌شود . . . هـرچـنـد ، او تقصیری ندارد ؛ مـانـع ، چیز دیگری‌ست ! اما مـن بـه خیال ِ دیـدن دوباره‌ی او ، هرشب و هرثانیه با آسمان شـب گلـاویز می‌شوم . . . اگـر از مـن ، منے باقی ماند ، روزی بـه او خواهم گفت کـه چه شب‌هایے را بـه انتظارش نشسته‌ام ! قـدر بدانید مـاهِ شب‌های تـارتـان را آن‌هـا هـم روزی رفتنے می‌شوند . . . ✍️ #شما_نوشتید