چـه رازے است در ایـن اشـک ؟ ! نمی‌دانم ؛ دل آسـمـان هـم کـــه می‌گیرد ، می‌گرید . . . آسـمـان دل مـن امّـا ، ابـری اسـت . . . گـاهے بی‌غُرِّش و بی‌صدا ، نم‌نمے ، چند قطره‌ای می‌بارد و کمی هوای دلم تازه می‌شود . . . بعد آن هم خبری از آغوش گرم خورشید نیست ، آسمانِ دل ابری است و مـاهِ پشتِ ابرِ مـن ، شاید ، گاهے رخ بنماید و دل‌ربایے کند . . . « آسمان دلم ابری است » #معین ۲۱ مهرماه ، روزی کــه آسمانِ شهر ، اظـهـار هم‌دردی می‌کرد . . .