« راه می‌رفـت و چـشـم می‌چـرخـانـیـد ؛ هـرجـا بےکسی را می‌دیـد ، غـریبے را می‌دیـد ، فـقـیـر و مـسـتـمـنـدے ، تـنـهـا و دردمـنـدے را می‌دیـد ، بــه او مـحـبـت می‌کـرد ، نـوازشش می‌کـرد و بـه خـانـهٔ خـودش می‌بـرد . . . » * مـولـاے مـن ! اے تـخـیّـلِ آغـوشِ تـو مـونـس و غـم‌خـوارِ مـن ! چـه کسے جـز تـو دارم ؟ ! درد غـربـت ، درمـان تـنـهـایے شـده ؛ دسـت را کـاسـهٔ گـدایے کـرده‌ام و سـربـه‌زیـر انداخته‌ام . . . سـربـه‌زیـر انـداخـتـه و چـشـم بـسـتـه‌ام و ثـانـیـه‌ثـانـیـه در #انتظار گـرمـاے دسـتـان تـوام ؛ شـایـد گـوشـهٔ خـیـمـه‌ات جـایے بـاشـد بـرای بےچـاره‌ای . . . می‌دانـم ! دسـتِ خـورشـید را ابـرِ گـنـاه تـنـگ کـرده ؛ آنـقـدر بـایـد بـبـارم ، تـا آسـمـان روشـن شـود . . . ✍️ #معین 📜 #نامه‌های_خوانده_شده دلے کـه خـواسـت فـقـیـرِ کـوچـه‌های مدینه باشد ؛ ۲۲ آبان‌ماه __________________________________________ * تـوصـیـف پدرانه‌های علےبـن‌الحسین ، امام سجاد علیه‌السلام