سـلـام بـر تـو ، هـنـگـامے کـه نـگـاهـم می‌کـنـے . . . هـنـگـامے کـه نـگـاهِ تـو را حـس می‌کـنـم ، اگـرچـه سـنـگـیـن اسـت ، طـعـم زنـدگے را عـوض می‌کـنـد ؛ چـنـد صـبـاحے اسـت شـب‌ و‌ روزم را کـه مـزه‌مـزه می‌کـنـم ، چـهـره‌ام دَرهَـم می‌شـود . . . پـدرجـانـم ! ایـن چـیـزهـا بـه ذائـقـه‌ام نـمی‌سـازد ، حـالِ دلـم را کـه می‌پـرسـم ، خـوب نـیـسـت ، تَـهَـوُّع دارد ! ای طَـبِـیٖـب‌ُٱلـنُّـفُـوس مـن ! آرامِ جـٰانِ مـن ! مـن مـریـضـم بـه دورے تـو ، دردِ مـن تـویے و چـه خـوب کـه درمـان هـم تـویے . . . " تُـو نَـبْـضَـمْ راٰ بِـگـیٖـرےٖ بےٖگُـمـاٰن آراٰم می‌گـیٖـرم " ✍️ #معین 📜 #نامه‌های_خوانده_شده نـامـه‌ام را خـوانـده‌ای ، نَـبْـضَـمْ راٰ بِـگـیٖـر . . . ۱ آذر ۱۴۰۲