دسـت بـہ دامـانِ دسـتـانِ قـلـم شـدهٔ
عـبـاس ، قـلـم بـہ دسـت مـےگـیـرم !
اُمالـبـنـیـن . . .
عـجـب نـامـت گریـہآور اسـت خـانـم ، یـادآور
صـفـحـات مـقـتـل و
روضـہای کـمـرشـکـن . . .
بـا عـرض سـلـامے مـتـوسـلـت مےشـوم ؛
اُمالـادب مـےخـوانـمـت تـا شـایـد
تـأدیـب مـرا
هـم گـردن بـگـیـرے . . .
عـبـاسِ امـام زمـان شـدن مـمـکن نـیـسـت
مـگـر بـہ دسـتـان تـو
!
مـن هـم مےخـواهـم آن لـحـظـہهـاے آخـر
بـگـویـم ؛ «
أدْرِك أخـا » !
چـہ مـےشـود مـرا هـم
أدب کـنے ؟!
آنـقـدر
عـلـمـدار شـوم کـہ بـا
پـر کـشـیـدنـم
دشـمـن
شـاد شـود و
مـولـایـم بـگـویـد :
«
الـآن إنْـکَـسَـرَ ظَـهْـرےٖ . . . »
یـا اُم الـبـنـیـنِ بےپـسـر ،
ایـن مـعـیـن را هـمـچـو عـبـاس ، مـعـیـنـش کـن !
« أمالأدب »
✍️
#معین
دستانِ قلم شدهٔ عـبـاس ، قلم بـہ دستم داد . . .
۶ دی ۱۴۰۲ ، حـرم آقـا عَـلےبْـنِمُـوْسےٰٱلـرِّضـٰا