بـا اجـازه شـمـا ،
بـه اعـتـبـار نـام شـیـعـه و شـال سـبـزم ،
سـلام مـادرم !
مـادرم ؛
چـقـدر
قـنـد دل آب میکـنـد ایـنگـونـه
خـطـاب کـردنـت ؛ انـگـار دلـم مےخـواهـد
بـه جـاے تـمـام حـرفهـای نـگـفـتـهام
فـقـط بـگـویـم مـادر . . .
حـرفهـاے نـگـفـتـهام را میدانی خـب !
از دلـم کـه خـبـر دارے ، ، ،
میدانـم مادرانـه
از چـشـمـانـم هـمـه چـیـز
را میخــوانے و راســت و ریـــســـت میکـنے
کـارهـایـم را . . .
امـا خـب، شـایـد گـاهـے چـشـم بـه دهـانـم
دوخـتـهاے تـا بـگـویـم مـادر و بـیدرنـگ بـگـویے : جـانـم؟!
مـادر،
میدانـم پـسـر خـوبـی نـیـسـتـم ؛
میشـود دسـتے بـه سـرم بـکـشی و
سـربـهراهـم کـنے ؟!
مـا پـسـرهـا اصـطـلـاحـاً «
مـامـانے» هـسـتـیـم ؛
شـایـد گـاهے بـه روی خـودمـان نـیـاوریـم ،
ولـی بـه
نـگـاه مـادرانـه و
آغـوش گـرم شـمـا مـحـتـاجـیـم.
مـےشـود نـگـاهـم کـنـے؟!
دسـتـم را بـگـیـرے و مـانـنـد بـچـهها از ایـن
خـیـابـانِ پـرهـیـاهـوےِ دنـیـا رَدَم کـنـی؟!
ایـن
نـفْـسِ مـا و رفـیـقـش
شـیـطـان قـصـد
جـانـم را کـردهانـد...
مےتـرسـم مـوفـق شـونـد و نـگـذارنـد بـه
رؤیـاےِ شـیـریـن خـودم بـرسـم؛
رؤیـاے
شـیـریـنِ سـردارےِ مـهـدےِ شـما !
کـه بـه لـطـف شـمـا بـه آن خـواهـم رسـیـد . . .
تـمـام حـرفـم هـمـیـن اسـت ؛
بـهـار مـن گل نـرگـس اسـت و میخـواهـم در
ایـن زمـسـتـان جـانسـوز پـنـاهـم بـاشـیـد .
«
سـلام مـادرم»
✍️
#معین
حـرم مـادرم ،
۲۵ اسـفـنـد ۱۴۰۱