. آری ؛ ما ، محکومیم .. محکوم به دل‌تنگی .. چرایش را نمی‌دانم ؛ اما خوب می‌دانم دلمان تنگ بود که ناف‌مان را بریدند .. گویی وصالِ حبیب به فراق معشوق گره خورده .. گویا همراه هر عُسری ، یُسریٰ‌ست .. و درون هر آسانی‌ ، سختی .. خداوندا ، می‌دانم که شکر ، والاتر از صبر است ؛ و می‌دانم که جنس فراق ، از جنس صبر است .. بیا و ما را از قلیلِ بندگانت قرار بده و در شکر وصال ، ما را موفق کن .. ما را برای شاکر بودن انتخاب کن و خودت توفیقِ سربلندی بده .. ما هیچ و همه تو .. ای همهٔ امّید من ! ای تمام توکلم ، ای تمام تکیه‌ام ، تو همانی که همه‌ام را تفویضِ تو کردم .. بیا حالا که صبر را حواله‌مان کردی ، معینِ معین و دنیای معین باش .. نمرهٔ قبولی را از تو می‌خواهیم و از تو تمنای توفیقِ شکر داریم .. « عُسریٰ‌مع‌الیُسریٰ » ✍️ الی‌ الحبیب من المعشوق .. ❤️‍🩹 ۲۴ مرداد ، ۹ صفر ۱۴۴۶ .