『شھید محـمدحسین محمدخآنے』
روایتی‌از"ط" :) 💙🦋 بـا دایۍ‌هایـش رفـتہ بـودنـد ڪربـلا.نـوجوان بـود.اواخـر حڪومت صـدام.بیـست روز گـذشتـہ بـود.ڪلا هفـتاد هـزار تـومـان خـرجش شـده بـودڪہ دایۍ‌اش گفـت:(بـاشہ بـہ حسـاب من.)هیـچ وقـت لنـگ نمـاند.بـعد از ازدواجـش هـم خیـلے راحـت پـول مۍآمـد تـوے دسـت و بـالـم. سـہ‌چـہار مـاه قـبل از شـہادتـش جـابـہ‌جـا شـدیم .تـوۍ پـونڪ خـانـہ خـریدیم.بـہش گفـتم :(مے‌رۍ خـونہ قبـلۍمـون بـشیـنے؟)بـزرگ تـر از خانـہ خـودش بـود.گفـت:(آره چـرا نـرم؟! از خـدام بـاشـہ!)بـہ ایـن فڪر ڪردیـم ڪہ امیـرحسـین هـم راه مۍافـتد و بـاید جـایش بـہتر بـاشد. https://eitaa.com/joinchat/4012245048C42ddbe23a3