💠 شرح حکمت۱۴۵ :
عبادات، ظاهرى دارد و باطنى يا صورتى و سيرتى
صورت عبادات افعالى است كه در ظاهر بايد انجام شود؛
ولى باطن آنها فلسفه‌هاى تربيتى است كه نتيجۀ آن قرب الى الله است.
براى رسيدن به اين نتايج قناعت به شكل ظاهری عبادات كافى نيست بلكه توجه به آداب آن نيز لازم است. مثلاً در نماز اگر حضور قلب نباشد و انسان اذكار و افعال آن را در حالى بجا آورد كه فكر او مشغول برنامه‌هاى دنياى مادى اوست به يقين از نتايج تربيتى آن كه باز داشتن از گناه (نهى از فحشا و منكر) و قرب الى اللّٰه (الصَّلاةُ قُرْبانُ كُلُّ تَقِىٍّ) و شستشوى دل از زنگار گناه است محروم خواهد ماند. همچنين روزه برنامه‌هاى ظاهرى مانند خوددارى از خوردنى و نوشيدنى و بعضى ديگر از لذات نفسانى دارد و فلسفه‌اى كه عبارت از تقويت ايمان و اراده و مبارزه با هواى نفس و شيطان است كه اگر آنها حاصل نشود نتيجۀ روزه كه تقوا است: «لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» حاصل نمى‌گردد و انسان را از عذاب الهى باز نمى‌دارد و سپرى در برابر آتش نمى‌شود. به همين دليل در روايات اسلامى تأكيد زيادى بر آداب نماز و روزه و ساير عبادات شده است تا عبادات افزون بر اسقاط تكليف به درجۀ قبولى در نزد پرورگار برسد.
📚 پیام امام ( آیت الله مکارم)
┄══•ஜ📖ஜ•══┄
📳 در نشر #نهج_البلاغه و #معارف_علوی کوشا باشیم.
@NahjAlblaghah👈🏻عضویت