✍️ پرِش های ذهن من در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان ⬅️ مشغول مطالعه درباره دولت اسلامی و ساختارهای اجتماعی بودم. طرح تحول، الگوی تولید فکر، بستر مناسب برای تربیت نیروی انسانی کارآمد و آگاه و... . یکباره ذهنم به سمت اثاث کشی منزلمان در چند سال پیش پَرِش زد. داشتم خانه را برای تحویل دادن تمیز می کردم. همسایه خوبی داشتیم. گاهی پسرشان می آمد با هم صحبت می کردیم. لحظه های آخر آمد به سراغم. گفت حاج آقا می خواهم کتابی را هدیه بدهم. کتابی است که حتما دوستش دارید! گفتم هر چه از دوست رسد نیکوست. کتاب گناهان کبیره استاد دستغیب بود. کتابی بسیار شیرین و خواندنی. خیلی از بزرگان توصیه می کنند که این کتاب حتی شده روزانه یکی دو صفحه اش را بخوانید. چند سال از این اثاث کشی می گذرد، اما کتاب او همیشه جلوی چشمم هست. امیدوارم هر کجا هست سالم و سلامت باشد. 🔰 مشغول مطالعه شدم. چند دقیقه ای خیره به لب تاپ بودم. داشتم ناکارآمدی تمدن غرب را مطالعه می کردم. دوباره ذهنم پَرِش زد. مرا به سراغ کتابی برد که دوستم هدیه داده بود. گفتم بگذار چند صفحه ای از کتاب را مرور کنم. به فهرست کتاب نگاه کردم. نویسنده حدود 40 مورد از گناهان کبیره را برشمرده و توضیحات بسیار خوبی را ارائه داده بود. برای نمونه غیبت، دروغ، زنا و... ذکر شده است. ✅ داشتم کتاب را می خواندم، دوباره ذهنم پَرِش زد. با خودم گفتم خدایا در این کشتارهای وحشیانه این روزها، بیش از ده هزار کودک و ده ها هزار مرد و زن مظلوم به شهادت رسیده اند، اینکه کشورهای اسلامی نسبت به این جنایت های بزرگ اعلام موضع نکنند، آیا گناه کبیره نیست؟ آیا سکوت عمدی یا از روی ترس و خجالت برخی از علماء گناه کبیره است؟ مگر حفظ نظام اسلامی از اوجب واجبات نیست؟! اگر در مرحله دولت اسلامی هستیم، بی اعتنایی نسبت به اولویت های نظام اسلامی از روی عمد گناه محسوب نمی شود؟ حال که پس از قرن ها فرصت مهم تحقق ارزش های الهی در اختیار مسلمانان قرار گرفته است، باز هم برویم مشغول درس و بحثمان بشویم و برایمان مهم نباشد که در جهانِ واقعیت ها چه اتفاقی می افتد و وضعیت اقتصادی مردم به کجا خواهد انجامید؟! درس و بحث که قطعا خوب است و باید قوی هم باشیم، اما چه درسی و چه بحثی؟! مگر دین شریف اسلام برای پیشرفت همه جانبه دنیا و آخرت برنامه ندارد؟ مسئولیت ارائه و تحقق این برنامه با کیست؟ حال که خیل عظیمی از دینداران جانشان را به کف دست گرفته اند و آماده فداکاری برای ارزش های دینی هستند، از دست دادن این فرصت بزرگ گناه کبیره نیست؟ خب سال ها آموخته ایم که اساس اسلام بر پایه توحید بنا شده است. آیا مقصود همین خدا یکی است و دوتا نیست؟ یا مسئولیت عالمان حوزوی ایجاد یک جامعه توحیدی و استقرار توحید در جامعه است؟ بارها و بارها از عدالت علوی خواندیم و توصیه کردیم. تولید فکر عدالت محور و تحقق عدالت در سطح جامعه مسئولیت علماء اسلام نیست؟ 📣 خب سؤالات همینطور پشت سرهم ذهنم را درگیر کرد. شما را هم با پَرِش های ذهنم خسته کردم، ولی به یک سؤال اساسی رسیدم. با وجود فرصت بسیار خوبی که در شرایط کنونی برای گسترش خوبی ها در جهان هست، واجبات و گناهان کبیره، همان 40 گناه و واجباتی است که در کتاب شهید عزیز حضرت آیت الله دستغیب و رساله های عملیه نگاشته شده است؟ مسئولیت های مسلمانان اکنون با مثلا چهارصد سال پیش تفاوتی نکرده است؟ بهروز دلاور @BehrouzDelavar