نسیم ادب
📖 به اندوهی که هرشب می کشم بر دوش، به این افسردهْ چشمِ خفتهْ پلکِ خسته ی خاموش قدم هایی که در پس کوچه های شهرِ بی انسان، دچار شک و تردیدند هم لرزان و هم حیران ولی سرشار امیدند و مست جستجو در عمق این ظلمت سرای ساکتٍ بی سو و من این شیخ بی فانوس* در، این وحشتِ تاریکِ نامأنوس بدون تو چه می کردم؟! به دنبال چه می گشتم؟! 🔺 *اشاره به این شعر : دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست گفتند:یافت می نشود، جسته ایم ما گفت: آنکه یافت می نشود ،آنم آرزوست. *تصویر مربوط به همین شعر است. ┏━━━🍃🍂━━━┓ ⠀   @NasimeAdab ┗━━━🍂🍃━━━┛
45 مشاهده